گزیده ای از کتاب انوار هدایت شرح دعای رجبیه

.

.

 اَللّهُمَّ اِنِّّي اَسْئَلُكَ بمَعانِيَ جَميعِ مَا يَدْعُوكَ بهِ وُلاةُ اَمْرِكَ المَأْمُونُونَ عَلَى سِرِّكَ الْمُسْتَبْشِرُونَ باَمْرِكَ الْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِكَ المُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِكَ اَسْئَلُكَ بمَا نَطَقَ فِيهِمْ مِنْ مَشِيَّتِكَ فَجَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ لِكَلِماتِكَ وَ اَرْكانَاً لِتَوْحِيدِكَ وَ آيَاتِكَ وَ مَقَامَاتِكَ الَّتي لا تَعْطِيلَ لَهَا فِي كُلِّ مَكَانٍ يَعْرِفُكَ بهَا مَنْ عَرَفَكَ لا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا اِلاَّ اَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بيَدِكَ بَدْؤُهَا مِنْكَ وَ عَوْدُهَا اِلَيْكَ اَعْضَادٌ وَ اَشْهَادٌ وَ مُنَاةٌ وَ اَذْوَادٌ وَ حَفَظَةٌ وَ رُوَّادٌ فَبهِمْ مَلأْتَ سَمَائِكَ وَ اَرْضِكَ حَتَّي ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ فَبذَلِكَ اَسْئَلُكَ وَ بمَوَاقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ بمَقَامَاتِكَ وَ عَلامَاتِكَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَزِيدَنِي اِيمَاناً وَ تَثْبيتاً يَا بَاطِناً فِي ظُهُورِهِ وَ ظَاهِراً فِي بُطُونِهِ وَ مَكْنُونِهِ يَا مُفَرِّقاً بَيْنَ النُّورِ وَ الدَّ يْجُورِ يَا مَوْصُوفاً بغَيْرِ كُنْهٍ وَ مَعْرُوفاً بغَيْرِ شِبْهٍ حَادَّ كُلِّ مَحْدُودٍ وَ شَاهِدَ كُلِّ مَشْهُودٍ وَ مُوجِدَ كُلِّ مَوْجُودٍ وَ مُحْصِي كُلِّ مَعْدُودٍ وَ فَاقِدَ كُلِّ مَفْقُودٍ لَيْسَ دُونَكَ مِنْ مَعْبُودٍ اَهْلَ الْكِبْرِياءِ وَ الْجُودِ يَا مَنْ لا يُكَيَّفُ بكَيْفٍ وَ لا يُؤَيَّنُ باَيْنٍ يَا مُحْتَجِباً عَنْ كُلِّ عَيْنٍ يَا دَيْمُومُ يَا قَيُّومُ وَ عَالِمَ كُلِّ مَعْلُومٍ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ عَلَي عِبَادِكَ الْمُنْتَجَبينَ وَ بَشَرِكَ الْمُحْتَجَبينَ وَ مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ وَ الْبُهْمَ الصَّافِّينَ الْحَافِّينَ وَ بَارِكْ لَنَا فِي شَهْرِنَا هَذَا الْمُرَجَّبِ الْمُكَرَّمِ وَ مَا بَعْدَهُ مِنَ الاَشْهُرِ الْحُرُمِ وَ اَسْبغْ عَلَيْنَا فِيهِ النِّعَمَ وَ اَجْزِلْ لَنَا فِيهِ الْقَسَمَ وَ اَبْرِرْ لَنَا فِيهِ الْقَسَمَ باسْمِكَ الاَعْظَمِ الاَعْظَمِ الاَجَلِّ الاَكْرَمِ الَّذِي وَضَعْتَهُ عَلَي النَّهَارِ فَاَضَاءَ وَ عَلَي اللَّيْلِ فَاَظْلَمَ وَ اغْفِرْلَنَا مَا تَعْلَمُ مِنِّا وَ مَا لا نَعْلَمُ وَ اعْصِمْنَا مِنَ الذُّنُوبِ خَيْرَ الْعِصَمِ وَ اكْفِنَا كَوَافِيَ قَدَرِكَ وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بحُسْنِ نَظَرِكَ وَ لا تَكِلْنَا اِلَي غَيْرِكَ وَ لا تَمْنَعْنَا مِنْ خَيْرِكَ وَ بَارِكْ لَنَا فِيمَا كَتَبْتَهُ لَنَا مِنْ اَعْمَارِنَا وَ اَصْلِحْ لَنَا خَبيئَةَ اَسْرَارَنا وَ اَعْطِنَا مِنْكَ الاَمَانَ وَ اسْتَعْمَلْنَا بحُسنِ الاِيمَانِ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ الصِّيَامِ وَ مَا بَعْدَهُ مِنَ الاَيَّامِ وَ الاَعْوَامِ يَا ذَالْجَلالِ وَ الاِكْرَامِ. اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بمَعانِيَ جَميعِ مَا يَدْعُوكَ بِهِ وُلاةُ اَمْرِكَ

.

 از نظر نحوي اللّهم مناديي است كه اصل آن يا الله بوده است و حرف ندا از آن حذف و ميم در آخر آن اضافه گرديده است كلمه انّ از حروفمشبّة بالفعل و يا اسم اوست ، اسئلك نيز فعل و فاعل و مفعول به مي باشد ، و بمعاني جار و مجرور متعلّق به اسئلك ، اسئلك بمعاني تا آخر جمله ، خبر براي انّ مي باشد معاني جمع معني اضافه شده به جميع و جميع مضاف اليه و اضافه شده به ما و ما موصوله و كلمه وُلاةُ اَمْرِكَفاعل يدعو مي باشد و ضمير در بِه عايد مي باشد. و امّا معناي كلام حضرت عبارت از اين است كه خداوندا من ترا به تمام معاني كه واليان امرت با آن ترا مي خوانند مي خوانم ، كلمه ولاة مثل دعاة جمع والي است و در اينجا واليان امر شامل 14 معصوم عليهم السّلام برخي پيامبران و بعضي از اولياء مي باشد همانانكه بزرگتر و سرپرست انسان در عالم امر مي باشند ، امر حضرت احديّت در مقابل عالم خلق اوست و اين اولياء همانطور كه در عالم خلق فعّالند در عالم امر نيز فعّال و بلكه متولّي آن مي باشند ، بطور كلّي هر موجودي در اين عالم داراي امر است و منظور از اين عالم امر همان عالم روح است كه همه موجودات از آن بهره دارند ليكن در ميان موجودات برخي از انسانها كه از نظر مقام داراي احترام خاص مي باشند متولي اين عالم هستند و از اين رو آنها به منزله آينه اي مي باشند كه تنها و تنها خدا را نشان مي دهند ، اين محترمين به دليل تبعيّت از پروردگار و حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله و عنايات خاصّة خداوند به اين مقام رسيده اند و خداوند آنها را به عنوان متوليّان اين عالم برگزيده است ، هم او كه خود بالا تر و بزرگتري براي خود ندارد. و لم يكن له وليّ من الذّل اين بزرگان از آن جهت كه خود و خوديّت را رها نموده اند به تمام معنا معرّف پروردگار مي باشند آنها تقيّد به دنيا و ميل به مادّه و زخارف دنيوي را بكلّي از خود ازاله نموده اند و از اين رو محدوديّت جهل و اوصاف رذيله كه همه از خواص دنيا و دنيا پرستي است بكلّي در آنها وجود ندارد. و از همين روست كه اين آقايان متولّي عالم امر پروردگار شدند. همانطور كه بيان شد تمام موجودات عالم داراي عالم خلق و عالم امر مي باشند ، عالم خلق همان جهان ظاهري و مادّي موجودات است كه اين عالم فرع بر عالم امر است ، در واقع عالم امر مدبّر و محيي براي عالم خلق است همان كه ما از آن به جان تعبير مي كنيم و اين عالم امر در تمام موجودات جريان دارد ليكن اكثر مردم از اين گوهر گرانبها غافلند و در اين ميان چهارده معصوم عليهم السّلام به دليل آنكه خوديّتي برايشان نيست نه تنها از اين معنا غافل نيستند بلكه معرّف اين عالم نيز همين آقايان هستند ، بنحويكه مظهر اسماء و صفات الهي گشته اند ، مظهر علم ، قدرت ، حلم ، كرم و... و شما طالب هر يك از اين اسماء و صفات الهيّه كه باشيد معرّف و مظهر آن ، اين بزرگوارنند و مي بايست از همين محترمين طلب كنيد و بايد از فرزند امام حسن عسكري ( عج ) طلب كنيد در عين حال متوليّان عالم امر كه در رأس آنان چهارده معصوم عليهم السّلام قرار دارند هم در امّت پيامبر و هم در امم سابقه تعداد اندكي مي باشند به دليل سختي و زحمات فراواني كه در رسيدن به اين مقام و وجود دارد آنان لذّات دنيوي ، لذّت خواب و خوراك را لذّات حيواني مي دانند و در مقابل تمايل به لذّت تلاوت قرآن ، مناجات با پروردگار ، با صفت پروردگار و اسم و فعل او مي يابند و در همين موضوعات توفيق خواهند داشت ، بنابر اين امر خداوند همين روح شماست منتهي اين روح از خداوند به شما رسيده و پروردگار به واسطه وجود مبارك حضرت وليّ عصر ( عج ) آن را تدبير مي نمايد يعني جان تمام آدميان اعم از مسلمان و غير مسلمان در قبض قدرت آن متولّي است متولّي جان همه ، ايشان و آباء گرامي ايشان و بي بي عالم سلام الله عليها و حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله مي باشند و در اين معنا هيچكس به پاي اين بزرگواران نخواهند رسيد ، اگر چه طلب چنين مقاماتي از خداوند بجاست. جان همه در دست خداوند است و خدا همه كاره آدم است و چون اولياء او متولّي جان انسانند به همان نسبت فرزند امام حسن عسكري ( عج ) همه كاره آدم است. خدا آقاي آدم است ، به همان نسبت حضرت وليّ عصر ( عج ) آقاي آدم است ، خداوند مجرّد است به همان نسبت روح مبارك حضرت وليّ عصر ( عج ) همه جا احاطه دارد ، اگر چه آنحضرت از جهت ظاهري چون ما غذا مي خورند و زندگي مي كنند ليكن ايشان و تمام معصومين عليهم السّلام چون پروردگار فعّال هستند و براي بشر كار مي كنند و چون وجه پروردگارند از بين نمي روند. وجه پروردگار يعني همين چهارده معصوم عليهم السّلام پس هر جا بروي چون خدا هست متولّيش نيز هست ، نه اينكه فاصله دارند و نه اينكه دو چيز خارجي مي باشند. به عبارت ديگر همانطور كه باريتعالي الآن در جان همه ما فعّال است و ما از جان و فعّاليّت او بي خبريم ، همين فعّاليت براي بقيّة الله العظمي نيز هست امّا نه بنحو تعدّد بلكه يك فاعل بيشتر نيست و اين مقام تنها به دليل كمال احترامي است كه اين بزرگواران دارند. بنابر اين حضرت فرمودند: اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بِمَعانِيَ جَميعِ مَا يَدْعُوكَ بِهِ وُلاةُ اَمْرِكَ يعني خدايا اي پروردگار عالم ، منِ ناچيز سؤال مي كنم از تو جميع معاني كه اولياء تو ، به آن معاني ترا مي خوانند ، الفاظ خيلي مهم نيست البتّه بالنّسبه به معنا يعني معناي الله فعّال است نه كلمه فقط ، معني كريم ، رحيم ودود ، حبيب فعّال است نه فقط لفظ حبيب و كريم ، خدايا سؤال مي كنم تو را به جميع معاني كه مي خوانند حضرتعالي را ، چه كسي مي خواند؟ وُلاةُ اَمْرِك ولاة جمع والي است والي يعني ولي ، آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه به چه چيز حضرتعالي را مي خواند؟ ما همانطوريكه اميرالمؤمنين(ع)تو را مي خواند مي خوانيم نمي دانيم امّا خودت مي داني پيغمبر به چه معنا تو را مي خواند چهارده معصوم عليهم السّلام به چه معنا تو را مي خواند ، آقاياني كه متصدّي عالم امرند يعني ارواح همه در قبضه قدرت آنهاست ، آنها به چه معنا به تو روي مي كردند و به كدام جهت به تو روي مي آوردند؟ مسلّماً به معناي كريم به معناي رحيم و به معناي سريع الرّضا رجوع مي كردند نه به لفظ سريع الرّضا البتّه نه اينكه سريع الرّضا گفتن محبوب نيست بلكه اساس معناي سريع الرّضا است يعني ائمّه عليهم السّلام به حقيقت اين اسامي خدا را مي خواندند. خدايا به تمام معاني اسامي خودت كه واليان امرت تو را مي خواندند من تو را مي خوانم وُلاةُ اَمْرِكَ يعني كساني كه متولّي نور خداي عليّ اعلي هستند يعني علاوه از ايمان و يقين اطاعت از خداوند جليل يك منصبي را در روح آنها قرار داده كه روح آنها متولّي است و به دنبال نور خدا آمده اند. يعني در قلب مباركشان چيزي جز نور خدا راه نمي دهند. امر حضرت احديّت مقابل خلق است ، نظر ابتدايي پروردگارتحقيقاً به امر است يعني آنكه با حضرت احديّت بلاواسطه نسبت دارد عالم امر است ، عالم تجلّي است ، عالم ظهور است. ولاه امر يعني چهارده معصوم عليهم السّلام آقايان علاوه بر يقين و ايمان و عصمت و اطاعت تام روح مباركشان به تمام معنا متحرّك به تحرّك نور ساحت قدس ربوبي است. به تعبير ديگر آقايان فاني در نور حضرت احديّتند پس از هر جهت كمال شخصي دارند. علاوه بر آن منسب توليت نور خدا كه بر تمام موجودات است به دست آقايان مي باشد يعني به واسطه ايشان به بقيّه موجودات حيات و علم و فهم و يقين عطا مي شود و لذا مرتبه اوّل و نظرة اوّلي آقايان ساقي مي شود ، اوّل حضرتربّ العزّة به آقايان افاضه مي كند ( البتّه فاصله زماني هم ندارد ) و آنوقت در عين عطا به آقايان به افراد عطا مي فرمايد ، خدا فرموده ليكن به مباركي و شرافت وسطيّت آقايان ، يعني همانطور كه خداوند اجلّ بر جميع موجودات احاطه دارد آن آقايي كه متولّي عالم امر است نيز به همه موجودات احاطه دارد حيوانات تحت فرمان اوست ، نبات تحت فرمان ، حشرات ، وحوش بني آدم ، جبرئيل ، ملائكه مقرّب همه تحت فرمانش هستند. ملاي رومي مي فرمايد : احمد ار بگشايد آن پر جليل تا ابد مدهوش ماند جبرئيل يعني حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله در شب معراج كه خداوند ايشان را مشرّف فرمود به }فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْنَي جبرئيل حسب روايات تا آسمان چهارم آمد ولي ايستاد. پيامبر فرمودند: برادر جبرئيل اينجا موقع ايستادن است؟ جايي كه با اين خصوصيّات هرگز نرفتم آيا مي خواهي مرا تنها بگذاري؟ عرض كرد لَوْ دَنَوْتُ اَنْمَلَةً اگر يك انگشت نزديكتر بشوم لاحْتَرَقْتُ( مي سوزم ) اين روايت را همه جا در تفاسير نوشته اند. بنابر اين ولايت امر پروردگار نه تشريف و نه تزئين است يعني همانطور كه جان همه در دست خداست جان همه در دست آقايان است همانطور كه معطي خداست آقايان هم معطي هستند ، همانطور كه خدا قاضي الحاجات است اين چهارده نور پاك هم قاضي الحاجاتند. المَأمُونُونَ عَلي سِرّكَ: يعني اين ائمّه طاهرين عليهم السّلام كه ولاة امر خدايند سرّ پروردگار دستشان است امّا نه به اين نحو كه هر كار دلشان بخواهد انجام دهند بلكه خداوند آنها را مأمون قرار داده است و كسي كه خداوند او را مأمون قرار دهد خيانت نمي كند ، آنها هر چه فهم و شعور دارند همه از مبدأ جليل است آنها بدون ادّعاء و بدون منّت تمامي حوائج خلق را رواج مي دهند. در بسياري از اخبار اين معنا به چشم مي خورد كه حضرات معصومين عليهم السّلام سلب هويت از خويش مي كنند ، اراده آنها همان اراده خداست و لذا تا خداوند نخواهد آنها دست به كار نمي برند و اعمال قدرت براي كسي نمي كنند و اساساً محال است كه بدون اراده حق ، اراده اي داشته باشند و چون چنين است محال است كه اين آقايان جز به خداوند به چيز ديگري مردم را دعوت نمايند ، آنها منيّت و هويّت خود را سلب كرده اند پس چگونه ممكن است دعوت به خود نمايند و چون چنين است پس اين بزرگواران مامون سرّ پروردگارند و در نهايت سهولت تحت اختيارشان است ليكن از آن فقط براي تعليم و تعلّم و معرّفي پروردگار استفاده مي كردند و لذا در عين قدرت و اطّلاع و آگاهي از دشمنانشان هيچگاه از قدرت الهي خود مگر به اذن پروردگار استفاده نمي كردند. امير مؤمنان ع در عين اينكه دشمني ابن ملجم را مي دانست معذلك اعتنا نمي كردند و از اين قدرت جز براي تنبّه و آگاهي استفاده نمي كردند. لهذا اين 14 نور مأمون سرّ تو هستند يعني سرّ پروردگار را به نا اهل نمي دهند استغفرالله العظيم روي هوي و هوس خودشان سرّ ربوبي را تعليم كسي نمي كنند اين سرّ از اعظم نعم الهي و كمالات است كه خدا به بشر عطا مي كند ، سرّ پروردگار عالم با تمام موجودات هست غاية الامر ديگران يا هيچ اطّلاعي ندارند يا اگر اطّلاع دارند خيلي اندك است امّا آقايان به تمام معنا از آن مطّلعند يعني همان نحو كه حضرت ربّ العزّةآگاه بر سرّ خود و خلائق است آقايان هم به سرّ خلائق و سرّ خداوند كه در نزد خلائق است آگاهند. آنها امين گرديده شده اند بر سرّ خدا. يعني حضرت احديّت طوري با آقايان معامله فرموده كه به اندازة يك ميلي اسرار ربوبي را به نا اهل نشان نمي دهند آنها مثل بشر نيستند كه قلبش ضعيف است و به مختصر بادي متحرّك مي شود. نقل مي كنند شخصي كه بر جميع موجودات مادّي اطّلاع داشت به محضر امام صادقuمشرّف شد به آقا عرض كردند كه ايشان علم غيب دارد. حضرت فرمودند چطور؟ گفتند هر چيزي در هر جاي عالم باشد ايشان از آن اطّلاع دارند.آقا فرمودند اشكالي ندارد و آنگاه خودشان با آن احاطه اي كه داشتند دست دراز كردند و از يكي از نقاط دور عالم از لانه كبوتري يك جفت تخم كبوتر را برداشته و در دست مباركشان گرفتند و سپس فرمودند خوب بگو ، آن فرد مدّتي معطّل شد و پس از مدّتي عرض كرد همه جا را من نگاه كردم همه چيز سر جاي خودش است فقط در فلان شهر و فلان نقطه لانه كبوتري است كه 2 تخم كبوتر در آن قبلاً بوده است و الآن نيست حضرت فرمودند راست گفتي امّا به چه وسيله خداوند اين معنا را نصيب تو فرمود عرض كرد من دين ندارم امّا مخالفت نفس زياد كرده ام يعني هر چه دلم خواست مخالفت كردم. آقا فرمودند: الآن دلت خواهان دين است عرض كرد ابداً ، حضرت فرمودند پس مخالفت نفست كن عرض كرد راست مي گوئيد و آنگاه به دست حضرت صادق علیه السلام مؤمن شد آنوقت حضرت دست در جيب خودشان كردند فرمودند بگو ببينم در جيب من چيست؟ عرض كرد هيچ نمي فهمم ، فرمودند آنجايي كه مي ديدي غير از زحمت خودت چيزي نبود و به خدا توجّه نداشتي الآن نظر از خودت به طرف خدا رفته ، و هنوز از خدا چيزي بهره مند نشده بودي هر چه شدي از خودت بهره مند بودي خدا هم فيّاض است به تو بخشيده بود امّا الآن چون مؤمن شدي نظر روحت ، نظر قلبت از مواد خالي است و به مبدأ اجل نظر داري. المَأمُونُونَ عَلي سِرّكَ:يعني اينكه حضرات معصومين عليهم السّلام هرگز سرّ ربوبي را به كسي تعليم نمي فرمودند مگر اينكه اهل باشد يا اينكه سرّ ربوبي را در علن اظهار نمي فرمايند مگر اينكه به اذن خداوند جمعيّت را آنقدر جمع و جور نموده و تحت فرمان خدا در آورند كه آنوقت اسرار را بيان مي كنند و اين كار از هيچ معصومي جز آقا امام رضا سلام الله علیه صادر نشده است نه از حضرت ختمي مرتبت نه از آقا اميرالمؤمنين نه از حضرت مجتبي سلام الله عليهم اجمعين و نه از حضرت اباعبدالله الحسين سلام الله علیه ، البتّه در برخي از ادعيه گاهي اباعبدالله الحسين سلام الله علیه اشاره اي مي كردند ليكن در جمعيّت نبود و منحصراً اظهار توحيد در ملأ عام مربوط به آقا امام رضا سلام الله علیه بود مأمون خبيث براي آنكه آقا را مهتوك قرار دهد جميع علماء دنيا در هر ملّت و هر دين كه بود جمع كرد 4000 كرسي براي نشستن نصب شد ، شايد بيش از ده هزار نفر از مردم هم سر پا ايستاده بودند. آقا تشريف فرما شدند و در بحث علمي خود تمام علماء يهود نصراني و مجوس همه را قلع و قمع كردند تا جائي كه نَفَس كشي در مجلس نماند. تا آنجا كه خود آقا رخصت دادند و فرمودند اگر در مجلس غير مسلمان هست و مي خواهد سؤال نمايد اجازه دارد و ما احتشامي با او نداريم يعني بزرگي به رخ او كشيده نمي شود و با او رفاقت مي كنيم در اين اثناء عمران صابي از جايش بلند شد ، عرض كرد: توحيد خداوند اجلّ را براي من بيان كن ، آقا فرمودند اگر عمران صابي در مجلس باشد توئي ، عرض كرد بله اگر حضرتعالي اذن نداده بوديد من جرأت بلند شدن هم نداشتم ، حالا در مجلس چه بسا حرامزاده هست ، خبيث درباري ، همه هستند. آقا فرمودند نصف تو ، نصف من مبادا جدل كني ، عرض كرد: نه در مجلس حضرتعالي من نمي توانم حرف ناصحيح بزنم ، آقا مشغول سخن شدند قريب يك ساعت مشغول صحبت بودند كه ظهر شد آقا فرمودند ظهر شده و بايد برويم نماز عمران دويد و دامن آقا را گرفت عرض كرد: آقا نصف دلم را برديد و نصف دلم نيز خاضع شده ، نماز را بعد بخوانيد و بنشينيد و صحبت كنيد بلكه تمام قلب من به پروردگار مؤمن شود ، حضرت فرمودند: قول مي دهم برگردم سپس نماز خوانده و برگشتند مأمون خبيث هم برگشت دوباره حضرت مشغول سخن شدند تقريباً وقت نماز عصر تمام شده بود ، فخّر عمران صابي ساجداً و اسلم پس عمران به سجده افتاد و اسلام آورد و به اعلميّت آقا حضرت رضا علیه السلام اقرار نمود عمران كسي بود كه هر جا رفته بود علماء آنجا را زمين زده بود در بصره كوفه مدينه بغداد و اكنون در مشهد و در محضر آقا مسلمان شد بنحويكه هر وقت آقا جائي مي رفتند او پشت مركب آقا مي دويد و از نوكران خودي آقا شده بود و با نهايت ادب پشت سر آقا حركت مي كرد. الْمُسْتَبْشِرُونَ بِاَمْرِكَ: اين آقايان بشارت دهنده مردم به امر تو هستند. بعد از اينكه اين انوار پاك ، مأمون سرّ حقّ بودند و سرّ پروردگار در جان و روحشان بود و بعد از آنكه آنها متولّي امر خداوند بودند. اكنون مردم را به همين عالم بشارت داده و دلالت مي نمايند. هر كس كه همنشين اين آقايان بود به گفتار و يا به سرّ او را متوجّه حقّ مي نمودند. اَلْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِكَ: آنها علاوه بر اينكه بشارت تو را به خلق مي دهند تو را و قدرت تو را براي مردم توصيف مي كنند. و تو را در چشم مردم عزيز قلمداد مي كنند در عين اينكه خود در كمال عزّت بودند. امير مؤمنان علي علیه السلام حسب روايات درب خيبري را كه چهل مرد جنگي قادر به بلند كردنش نبودند با يك دست بلند فرمودند امّا به هيچ وجه آن را به خود نسبت ندادند. بلكه آنرا قدرت پروردگار دانستند. و اينچنين به مردم تنبّه مي دادند. دامن آقا اميرالمؤمنین سلام الله علیه بكلّي از هر نوع شرك پاك است. آقا معرّف قدرت خداست ، اگر چه در همان زمان جنگ آوران و افراد شجاع ديگري هم بود امّا هيچيك به مقام آقا نمي رسيدند. در شب صفيّن حسب نقل روايات مالك اشتر يك هزار نفر را كشت و اميرالمؤمنين علیه السلام هزار و يك نفر را كشتند. امّا يك تفاوت اساسي بين اين دو بود به اين نحو كه آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه تا هفت پشت طرف را مي خواندند و اگر تمايلي به شيعه داشت او را نمي كشتند. بنابراين ، اين آقايان مبشّر وصل پروردگار هستند. حضرت موسي بن عمران عرض كرد: رَبّ اشْرَح لِي صَدْرِي وَ يَسّرْ لِي اَمْرِي يعني من را ميسّر كن كه تحت فرمان من باشد يعني من خوديّت خود را كاهش بدهم و امر تو كه همراه من است فرمانده من باشد. حضرات معصومين عليهم السّلام اهمّ كارشان اين است كه وقتي به شخص مي رسند حواس پرتي را بر مي دارند ، فاصله بين روح و نفس را بر مي دارند و بين آن دو الفت ايجاد مي فرمايند و آدمي محكم مي شود و با نور پروردگار خِسّت و عدم شرح را از بين مي برند. اوّل قدم در انشراح صدر اين است كه نفس متذكّر بشود كه جان به حضرت احديّت نزديك و به نور پروردگار فعّال است. الْمُسْتَبْشِرُونَ بِاَمْرِكَ: يعني اينكه آقايان دائماً نظرشان به امر حضرت احديّت و به ملأ اعلي است. آنها نظرشان به جلوه پروردگار و به روح شريف حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله ( وجود منبسط است ). آقايان همواره از بالا نظر دارند. آقايان معصومين عليهم السلام دائماً امر انسانها را پس از نظر خاص خود تزكيه مي فرمايند. عالم خلق به تبع عالم امر است ، خودش قيمت مستقل ندارد يعني در دستگاه ربوبي دو دستگاه نيست كه يكي خلق و ديگري امر باشد. بلكه در همان ظرف عالم امر نشو و نما دارد. هر چه در عالم مثال و ملكوت است در عالم خلق نيز هست و عالم خلق چيزي جز اشعه و شعاع عالم ملكوت نيست. و قهراً چيزيكه پايه و حقيقتي ندارد آقايان نيز به آنها نظر ندارند ، آنها نظر به بالا دارند ، نه نظر به عالم سفل كه تبع عالم امر است. پس اي خدا امري كه تو در آقايان قرار دادي ، ايشان مبشّر آن هستند و عالم امر هر كسي را به او نشان مي دهند و نوعاً زحمت سير و سلوك را از افراد بر مي دارند و روح آنها را برايشان واضح مي فرمايند. الْوَاصِفُونَ لِقُدْرَتِكَ: حضرات معصومين عليهم السّلام و اولياء خدا به لحاظ قدرتي كه خداوند به آنها داده است ، قدرت پروردگار را توصيف مي كنند. هنگامي كه آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه به كوفه تشريف بردند ، منافقان كوفه گفتند اين آقا مكّه مدينه و بصره را مسخّر كرده و اكنون آمده به كوفه تا اينجا را نيز تسخير نمايد پس بهتر است از همين ابتدا با جمعيّتي 30 هزار نفره از 30 قبيله و در روز جمعه كار آقا را تمام كنيم و طبعاً وقتي كه خون بين 30 هزار نفر لوث بشود گرفتاري چنداني ندارد. هر كدام از اين 30 هزار نفر شمشيري را برهنه نموده و بصورت مخفي به زير عباي خود گرفتند و در نماز جمعه حاضر شدند. ( حمل سلاح هم بر ايشان مانعي نداشت ) پس آقا مشغول خطبه شدند. ليكن مهلت ندادند كه سخن به نماز برسد و در اثناء خطبه فرمودند آن آقاياني كه به همراه خود و به منظور نادرست شمشير آورده اند بدانند كه از شمشيرهايشان تنها دسته چوبي آن مانده و تيغة برنده اش نيست. واضح است كه اميرالمؤمنين سلام الله علیه بواسطه قدرتي كه خداوند به ايشان داده بود ، قدرت خدا را توصيف نمودند. چه قدرتي را آقا اميرالمؤمنين( صلوات خدا بر ايشان ) اعمال فرمودند كه حتي شمشيرها را نابود نكردند. چون يكوقت ، از قبيل عصاي موسي است كه همه چيز را نابود كرد و بلعيد امّا حضرت 30 هزار تيغه شمشير را از دسته بيرون كشيدند ، خودِ از دسته بيرون آوردن شايد 10 دقيقه وقت لازم دارد ، ثانياً اين جسم مادّي را از زير عبا به نحويكه هيچ كس متوجه نشد بيرون كشيده و در حدود يك فرسخ دورتر از كوفه در كنار يكي از رودخانه ها جمع فرمودند و همه اين امور را در يك طرفه العين انجام دادند و با آن مشت همه آنها را باز كردند. قدرت آقا ، قدرت خداست ، ليكن با آن قدرت پروردگار را توصيف كردند يعني حضرت از خودشان چيزي نداشتند ، منيّتي ، خوديّتي استغفرالله در كار نبود قهراً اين كار توصيف قدرت خداست كه در يك طرفه العين شمشيرها بدون فرد خارجي بدون كمك از شياطين و جن طلسم و به قدرت شخصي خودشان شمشيرها را به جاي ديگر بردند صبح روز بعد هم به يكي از دوستانشان فرمودند كه 30 هزار تيغه شمشير فلان جا انبار كردم برويد آنها را برداريد چرا كه مالك ندارد ( به اعتبار اينكه مالكش ظالم بوده و قصد ريختن خون وليّ خدا را داشته است و جان صاحبش تازه در خطر است خاصه اينكه اين مال ديگر قيمت ندارد ) بهر حال تمام ائمّه طاهرين عليهم السّلام كارشان اين بود. در روايت است كه شخصي آمد خدمت امام صادق علیه السلام و عرض كرد آقا آيا مي شود خدا را ببينم ، آقا به يك طرفه العين حجب را از جلوي چشمش برداشتند ، نفسش را تزكيه كردند ، قلبش را تزكيه نموده و علاوه قدرتمند قرار دادند تا بتواند در مقابل نور ساحت قدس ربوبي دوامي داشته باشد و مثل موسي بن عمران غش نكند ، حضرت تصرّف نموده و آن فرد هم غش نكرد قريب 7-8 دقيقه كمتر يا بيشتر اين آقا در توحيد صرف بود يعني حضرت او را بلند كردند و حجاب نفساني ، حجب روحاني و نوراني او را قلع كردند و آنكه مقصد تمام بندگان خاص خداست را به او نشان دادند آنهم در كمال آقائي و يا اينكه وقتي حضرت وليّ عصر سلام الله عليه تشريف فرما مي شوند و مردم را به قدوم مبارك خود مزيّن مي فرمايند تمامي طلّاب معرفت اعم از بازاري ، اهل علم ، پزشك را به سهولت ( مثل نوشيدن آب در تابستان ) وارد در مقامات عاليه مي فرمايند چنانكه قرآن كريم مي فرمايد )سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الآفَاقِ وَ فِي اَنْفُسِهِمْ (كه نشان دهنده در اينجا حضرت وليّ عصر ( عج ) هستند البتّه حضرات معصومين عليهم السّلام به بيان نيز قدرت خدا را توصيف مي كنند ليكن اهميّت فعل بيشتر است استقامت حضرت اباعبدالله الحسين علیه السلام در روز عاشورا نمونه روشن توصيف خداست يعني آن حضرت در شب عاشورا به احتمال خيلي قوي چيزي نخوردند روز عاشورا هم از طلوع فجر ، جنگ بر پا بود امّا هر چه زمان رفتن آقا نزديكتر مي شد رنگ مباركشان شفافتر و سر حالتر و پر حرارت تر از صبح مي شد يعني شب گرسنه ، روز گرسنه ، 3 اولاد قطعي از كف رفته ، 4 برادر از كف رفته ، 3 داماد از كف رفته ، 4 پسر داماد ( كه پسر عموي حضرت مي شد كه همان اولاد عقيل است ) از كف رفته دوستان همه از كف رفته ، وضع خانواده هم معلوم است تشنگي و گريه اهل خيام هم بود معذلك هر چه ساعت به 3 بعد از ظهر نزديك مي شد آقا تر و تازه تر ، شفافتر مي شدند و كلمه طيّبه مباركه الله به لسانهاي مختلف از زبانشان نمي افتاد. لا حول و لا قوّه الاّ بالله را با نهايت قدرت و با نهايت شهامت بيان مي كردند در حاليكه تشنگي ، مصيبت ديدن ، آمد و شد جنگ ، تابش آفتاب بي رحمي و شقاوت اين مردم ، اينها همه عطش آور است معذلك در اداء كلمات طيّبه آقا فصيح بودند چون جوان 20 ساله سالم ، بي غم ، اين قدرت استقامت قدرت فهم و حلم ، قدرت عقل ، قدرت بقاء تمام خانواده بر صبر و رضاي خدا اينها يك چيز آساني نيست ، اينها همه قدرت اباعبدالله الحسين سلام الله علیه بود كه با آن قدرت خدا را توصيف مي فرمودند. آقا اميرالمؤمنين صلوات خدا بر ايشان ، در جنگ احد 9 نفر را پشت سر هم به زمين زدند كه هر كدام از آنها يك خرس بودند ، در جنگ خندق عمر بن عبدود را به زمين زدند كه پيامبر فرمودند: برز الايمان كلّه الى الكفر كلّه و پس از قتل آن خبيث تمام مسلمين خوشحال و تمام كفّار خسته دل و پژمرده گرديدند خوب اين قدرت نمائي عين توصيف قدرت خداست و يا كندن درب خيبر كه حسب روايت 40 مرد مأمور باز كردن و بستن آن بودند و جلوي آن را خندق كنده بودند تا مسلمانان نتوانند وارد قلعه بشوند ، آن وقت حضرت درب به اين سنگيني را پس از كندن پل كردند تا اصحاب حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله از روي آن عبور كردند آيا اين كار غير از توصيف قدرت خداست يعني يك طرفة العين آقا اميرالمؤمنين علیه السلام از خدا غافل نبودند در روايت است كه سن شريفشان بيست سال بود در روز روشن و به دنبال هجرت پيامبر صلی الله علیه و آله 7 فاطمه نام از جمله مادر خودشان و دختر پيامبر را حسب امر حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله آن هم در روز روشن سوار هفت شتر نموده و از مكّه خارج نمودند در حاليكه شمشير همراه خود نداشتند ، مشركين بد جنس گفتند اين چه زندگي شد ما نمي گذاريم زن و بچّه دشمنمان در روز روشن به اين راحتي از مكّه خارج شوند در اين اثني كه قافله قريب يك كيلومتر از مكّه خارج شده بود هفت نفر خرس صفت ، گرگ صفت ، با شمشير برهنه آنها را دنبال كردند صلوات خدا بر اميرالمؤمنين سلام الله علیه آقا از شتر پائين پريدند چيزي هم در دستشان نبود فرمودند: لا شيء الاّ الله فارفع همّكا يكيف ربّ النّاس ما اهمّكا پريدند شمشير را از يكي از آنها گرفتند و همه را فراري دادند خوب اين قدرت امر ساده اي نيست 7 گرگ صفت با شمشير كه هر يك سنّشان بين 40 و 50 سال بود در برابر آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه كه نهايت 20 سال بيشتر نداشتند ( چون در سن 7 سالگي بودند كه پيامبر مبعوث شدند و اميرالمؤمنين سلام الله علیه در همان سن 7سالگي ايمان تام آوردند 13 سال هم پيامبر در مكّه بودند كه مجموعاً 20 سال مي شود ) خلاصه اينگونه اعمال از حضرات توصيف قدرت خداست بنحويكه براي تمام اصحاب آنها واضح و روشن مي گرديد. در روايت ديگر است كه شخصي از خراسان به خدمت امام صادق علیه السلام رسيد و عرض كرد: آقا اين بني العباس كافرند ، چرا زير بار اينها نشسته ايد؟ بلند شويد و قيام كنيد. آقا حضرت صادق سلام الله علیه فرمودند : ياور ندارم ، عرض كرد چرا ياور نداريد؟ من تعداد زيادي را براي شما آماده دارم در اين اثني يك از دوستان آقا وارد خانه شد و حضرت به او امر كردند كه به داخل تنور روشني كه در گوشه خانه بود وارد شود و آن بزرگوار نيز وارد تنور شد و وسط آتشها مشغول خواندن دعا شده آقا به آن مردم رو كرده فرمودند: از اين سيستم آدم چند تا داريم عرض كرد هيچي نداريم ، و من هم همينطور نيستم البتّه اين نسوختن آن فرد نظر آقا بود و الاّ آن فرد نه جفر داشته نه رمل و استطرلاب داشته نظر شريف آقا و تعلّق و اطاعت آن شخص به آقا باعث نسوختن شد. ( اين آتش كه سهل است آتش نمرود را ملاحظه بكنيد ) خلاصه آقايان با اين اِعمال قدرت ، خدا را توصيف مي فرمودند و از اين سنخ اعمال در طول عمر شريفشان بسيار زياد بوده و لذا اينكه مردم همه سرّاً آل علي را دوست مي داشتند براي همين جهت بود. المُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِكَ اين بزرگوران همه بزرگي را از آن خداوند مي دانستند و عظمتي جز عظمت پروردگار در جان و روحشان نبود و از طرفي اين عظمت را با نور خداوند به مردم تفهيم مي كردند و از همين رو بزرگي و عظمت حقّ در قلوب مردم جا مي گرفت آقايان در عين اينكه ولي خدا بودند همه كارهاي خدا را مي توانستند انجام دهند معذلك عظمت خداي جليل را فراموش نمي كردند و هرگاه دوستي حقيقي مي يافتند او را به اين معنا كه پروردگار عالم اجلّ از تمام دنيا و ما فيها است آشنا مي نمودند يعني مردم را متوجّه عظمت حقّ مي كردند. لذا اصبغ بن نباته مي گويد: ما همراه اميرالمؤمنين علیه السلام در مواضع مختلف بوديم ( در شهر ، در سفر ، در صحرا ) او هميشه با ما كار مي كرد امّا هميشه همراه او چيزي بود كه نمي گذاشت ما منحرف بشويم اصلاً مي فهميديم كه در عين اينكه با ما رفيق است و زندگي و كارمان با هم است معذلك همراه آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه چيزي بود بسيار محسوس كه براي ما قدرت دروغ ، غيبت ، و غفلت نمي ماند. ائمّه اطهار عليهم السّلام عظمت پروردگار را به دوستانشان اعلام مي فرمودند يعني همانطور كه مردم را جدّاً به ساحت قدس ربوبي سوق مي دادند و مردم را به مخزن نور الانوار دلالت مي كردند در عين حال عظمت ربوبي را در قلوب آنها وارد مي كردند نه اينكه صرفاً حالي به او بدهند ، امّا از عظمت حضرت احديّت غافل باشد مردم را 100% خوش مي نمودند ليكن تمام قواي حيواني و شيطنت آنها را يا مقطوع مي نمودند و يا اكثر آن را از بين مي بردند و اساس اين توجّه به عظمت پروردگار خودش موجب اصلاح افراد مي شد و فضولات و زياديها را از بين مي برد. اَسْئَلُكَ بِمَا نَطَقَ فِيهِمْ مِنْ مَشِيَّتِكَ يعني خداوندا من ترا مي خوانم به تمام كمالاتي كه به مشيّت در آن بزرگواران قرار دادي ، كمالاتي كه خود ناطق و سخن گويند ، آقايان وجودشان بيان مشيّت خداست و سخنگوي مشيّت حقّ همين ائمّه اطهارند همانطور كه ولاه امر ، محل امن ، سرّ خدا و آشكار كننده عظمت حقّ نيز ائمّه طاهرين عليهم السّلام هستند. نَطَقَ فِيهِمْ يعني خداي جليل واجل ، اشراق ، و وحي و الهام را در آقايان معصومين عليهم السّلام قرار داد و آنها از پروردگار ملهم شدند و علاوه نفوس خود را بالكليّه و تقاضيات ، هواها و خلاصه تمام حيثيّتهاي تعيّني خويش را از دست دادند حسب روايات شريفه در كتاب كافي خداوند مي فرمايد: من تقرّب اليّ بالنوافل يعني: اگر كسي علاوه بر واجباتش نوافل را هم انجام داد من بر چشم او مؤثّر مي شوم در گوش او مؤثّر مي شوم و در ديدة او نيز مؤثّر مي شوم يعني اگر كسي با خداي خودش خلوص به خرج داد حضرت احديّت مي فرمايد: كنت سمعه من گوشش مي شوم كنت بصره من ديده اش مي شوم كنت يده من دستش مي شوم بي يبطش ، بي ينظر ، بي يعلم ، بي يسمعحضرات معصومين عليهم السّلام در رأس اين كمالات بودند قهراً هر چه سخن مي فرمودند خدايا تو و نور تو بود ، خدايا تو از انوار خاصّه خودت به آقايان عطا كرده بودي آنچه كه دلت مي خواست آقايان گفتارشان حضرتعالي بود چنانكه رفتار آنها چنين بود يعني اگر كرم مي كردند كرم تو بود و هر تقاضائي مي كردند تو آنها را وا مي داشتي ، خلاصه سؤال مي كنم تو را به آن نعمتي كه به اولياء خودت دادي و آقايان به آن نعمت مبلّغ حضرتعالي شدند و اين بلحاظ عطاي نعمت خاص و اشراق خاص تو بود و از طرفي به لحاظ استقامت چهارده معصوم عليهم السّلام در بندگي و اطاعت خاص الخاص از تو بود. فَجَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ لِكَلِماتِكَ پس به جهت آن كمالاتي كه تو به مشيّت خود در ائمّه اطهار عليهم السّلام قرار دادي آنها را معدن كلمات خود نمودي ، معدن كلمات يعني چه؟ يعني همانطور كه خداوند معدن تمام كمالات است ، اين آقايان نيز به لحاظ طهارت باطني معدن كلمات خدايند. پروردگارا تو 12 امام را معدن كلمات خودت قرار دادي ، خداوند علاوه بر صفت كه عين ذات اوست اسم هم دارد و اسم خدا غير از مسمّي چيزي نشان نمي دهد ، خداوند علاوه بر اسم و صفت كلمه هم دارد كه چهارده كلمه تامّه دارد چهارده معصوم عليهم السّلام كلمه خدا هستند عيسي بن مريم نيز كلمه خداست ( بنا به نصّ قرآن ) ليكن كلمه عيسي بن مريم بالنّسبه به ما تامّ است امّا بالنّسبه به 14 معصوم تامّ نيست يعني اوصاف پروردگار عالم آنطور كه از ائمّه طاهرين عليهم السّلام براي مردم روشن شد از عيسي بن مريم روشن نشد پس عيسي بن مريم بنا به نصّ قرآن كريم كلمه خداست امّا ائمّه طاهرين عليهم السّلام كلمات تامّات هستند كه در دعاها مي خوانيم كه كلمه سه نوع است يك نوع آن تمام موجودات عالم است كه همگي داراي كلمه خدا هستند يعني ميوه درخت برگ درخت ، و ... همه كلمه اي از كلمات خدا هستند ريگ بيابان هر كدام يك كلمه اي دارند تمام حشرات ، حيتان ، پرندگان ، خزندگان ، همه حيوانات و بني آدم هر كدام كلمه اي دارند. قرآن كريم مي فرمايد براي شماره كلمات پروردگار اگر درياها مركّب شوند و شاخه هاي درختان قلم ، دريا تمام مي شود ولي كلمات خدا تمام نمي شود. )وَ اِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ الله ِلا تُحْصُوهَا ( يعني كلمات خدا قابل احصي نيستند.) قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِكَلِمَاتِ رَبّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ اَنْ تَنْفِدَ كَلِمَاتُ رَبّي وَ لَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً ( يعني براستي هر چه كه سوي الله مي باشد كلمه خداست غاية الامر چهارده تا از آنها كلمات تامّات هستند يعني كلمه اي كه فوق آن نه تعقّلاً و نه خارجاً كلمه اي نيست هر كدام يك گوهر فوق العادّه هستند. حتّي آقازاده هاي آنان ( سيّدهاي امروز ) اينها هم باز نسبت به ما كلمه تامّه هستند. يعني ما اگر خدا كمكمان نكند سست هستيم راه به جائي نداريم بر فرض هم كمك و عنايت فرمايد ما كنار مي رويم ، ما بايد از خدا بخواهيم تا استقامت عطا نموده و آنرا دائم فرمايد امّا ذريّه پيامبر قطعاً مقداري از پيامبر ارث دارند خود حضرت كلمه تامّه بود ، نسل شريفشان هم تا يوم القيامه امتياز دارد. يعني سيّد ها هر قدر هم كه اوقات آنها تلخ شود قدري كه به حال خود بازگشت آن كثافت موقع غضبش را ندارد و بد اخلاقي كه قبلاً داشت در اثر مختصر اتّصالي كه به حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله و ائمّه دارد ، عوض مي شود. بنابراين كلمات پروردگار آنقدر است كه دريا خشك مي شود و مركّبي باقي نمي ماند امّا كلمه ربّ العزّةتمام شدني نيست همانطور كه ساحت قدس ربوبي غير محدود است كلمات ربّ العزّةهم غير محدود است بنابر اين هيچ موجودي رها شده و بدون نسبت به پروردگار نيست لذا آقايان علاوه بر اينكه كلمات تامّات هستند خداوند نيز كلمات خود را در قلب و روح شريف آنها احياء و تأئيد مي فرمايد خودشان 100% اهل الله هستند علاوه خود معصومين عليهم السّلام بوجود آورنده كلمه متوسطه هستند يعني خودشان ايجاد كننده كلمات خدايند يعني اگر حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله نبود افلاك و انجم پيدا نمي شد درياها و مخلوقات پيدا نمي شد انسان بخوبي مي فهمد كه روح شريف حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله تا چهارده معصوم عليهم السّلام كلمه درست مي كنند آنها مخزن و معدن كلمات پروردگار عالم هستند. بزرگوار ابن ابي الحديد ، اشعار بسيار خوبي در مدح آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه نقل كرده است هنديهاي 6 امامي در حدود 50 سال قبل آمدند نجف و گفتند ما مي خواهيم صندوق آقا را طلا و نقره كنيم و سنگهاي دور حرم مطهّر را عوض كنيم ، سنگها را عوض نموده و سنگهاي درجه يك كه عكس آدم در آنها بود نصب كردند شبّاك حضرت را هم كه با پول 50 سال قبل ، هفت ميليون دينار عربي بود ساختند و آوردند. امام هنديها براي حضرت علي علیه السلام شعري گفته بود كه آنرا با طلا دور صندوق مطهّر آقا نصب كرده بودند خدا رحمت كند آقا سيّد ابوالحسن اصفهاني به كليد دار امر كردند كه هر چه شعر مربوط به امام هنديها است برداريد و شعرهاي ابن ابي الحديد را به جاي آن بگذاريد. ابن ابي الحديد در يكي از اشعارش مي فرمايد: بهشت اينجاست ، قيامت اينجاست ، همه ائمّه اينجا هستند ، خدا هم اينجاست جاي ديگر مي گويد: من نمي گويم عليّ ابن ابي طالب عالم خوبي بوده اميرالمؤمنين ربّ العلماء است. اقول فيك سميدع كلاّ انت ربّ سميدع چون آخر شعرهايش عين است به آن عينيّه مي گويند خلاصه مي گويد تو خداي علماء هستي. فَجَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ لِكَلِماتِكَ يعني خداي تعالي قلب و روح آقايان را معدن عالم سازي قرار داده است ، تمام كلمات در اين نشئه به واسطه حضرت وليّ عصر ( عج ) است كه اگر آن حضرت به اذن خدا قبض بفرمايند هيچ چيز باقي نمي ماند قيامت كبري در روح مطهّر حضرت ختمي مرتبت است تا برسد به حضرت وليّ عصر ( عج ) اگر نازي كند درهم فرور ريزند قالبها يعني اگر حضرت وليّ عصر ( عج ) به اذن خدا قبض كند نه بني آدم مي ماند نه درخت نه شمس و نه قمر مي ماند. يعني همانطور كه حضرت احديّت محيط بر همه است و ناصيه همه در قبضه اوست به همان نسبت در قبضه حضرت وليّ عصر ( عج ) است همانطور كه خداوند بر موجودات احاطه دارد ايشان نيز احاطه دارند. بنابراين اينكه 14 معصوم را معدن كلمات خودت قرار دادي يعني اين آقايان خود به اذن خداوند كلمه درست مي كنند. وَ اَرْكانَاً لِتَوْحِيدكَ: اين آقايان ركن توحيدند چرا كه فهم وحدانيّت خدا بدون پيغمبر و امام نمي شود ، معرفت در انسان بدون بزرگتر نمي شود ، بدون وليّ اعظم نمي شود ، امّا با كمك بزرگتر انسان مي تواند قدم بردارد و در راه معرفت به جائي برسد كه دست هيچكس به آن نرسيده است بنابراين اين آقايان هم معدن كلمات حقّند و هم ركن توحيد و معرفت هستند ليكن در مرتبه پائين تر آقاي خميني نيز چنين است چرا كه ايشان نائب حضرت وليّ عصر ( عج ) مي باشند. در ادامه مي فرمايد :اَرْكانَاً لِتَوْحِيدكَ وَ آياتِكَ وَ مَقَامَاتِكَ الَّتي لا تَعْطِيلَ لَهَا فِي كُلّ مَكَان یعنی آيات تو نيز به واسطه اين آقايان ظاهر مي شود اگر وساطت اولياء نبود هيچگاه ذهن انسان به موضوعات مخفي نمي رسيد پس ائمّه طاهرين عليهم السّلام نشانه هاي خدايند درست مثل اينكه تمام عالم نور و از آيات خداوند پر است ، تمام عالم نيز از نور ائمّه طاهرين عليهم السّلام پر است چرا كه اين آقايان متولّي عالم امر هستند و لذا نور حضرت ولي عصر ( عج ) در همه جا جريان دارد و آن حضرت و تمام معصومين عليهم السّلام در عالم تصرّف و ولايت دارند بنحويكه هيچگاه اين تصرّف تعطيل بردار نيست. خداوندا هيچ جا از وجود آيات تو ، از وجود ائمّه طاهرين عليهم السّلام خالي نيست همانطور كه هيچ جا از وجود تو خالي نيست آنها ولاة امر تو هستند چگونه ممكن است جائي از عالم خالي از وجود مباركشان باشد. وَ اَرْكانَاً لِتَوْحِيدكَ: يعني اگر مي خواست موحّد شود مي بايست از راه آن وارد شود.فادخلوا البيوت من ابوابها حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله فرمودند: انا مدينه العلم و عليّ بابهامنم شهر علم و علي درب اين شهر است و اين منصب تا حضرت وليّ عصر ( عج ) ادامه دارد يعني اگر كسي خواست موحّد بشود مي بايست اوّل نسبت به 14 معصوم عليهم السّلام خاضع شود و الاّ اساس توحيد در او رشد نمي كند يكي از اساس توحيد استقامت است اگر شخصي كنار حضرت وليّ عصر ( عج ) بود ، يا اگر حضرت نظر خاصّ به او داشت ، قطعاً روحش براي حمل معاني سنگيني حس نمي كند و با شوق و شعف و به پشتيباني اميرالمؤمنين سلام الله علیه يا حضرت وليّ عصر ( عج ) جلو مي رود ولي وقتي پشتوانه اش آقايان نباشد هر چه برود دور خودش دور مي زند عين مثل عنكبوت است ركن توحيد استقامت است مستقيم تر از آقا اميرالمؤمنين و 11 فرزندش عليهم السّلام خداوند نيافريده ما كه نفهميديم خدا هم خبر نداده پس اگر انسان به شخص مستقيم تكيه كرد تحقيقاً خدا به او استقامت مي دهد. وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً اگر طالبين معرفت و توحيد و محبّت استقامت ورزيدند آب حقيقت علم و شوق و ذوق و عشق را به او مي چشانيم ولي اگر استقامت نورزيد اينطور نيست ، ركن توحيد پا بر جا بودن است يعني هواي غير محبوب را بايد كنار گذاشت مي بايست شب و روز به ياد خدا بود درس و كار را به ياد خدا بود و آن را براي خود شرافت دانست در اين صورت كه استقامت در جان و روح و نفس و حتّي بدن ظاهر مي شود و اين به محبّت و علاقه و ياد اين 14 بزرگوار است خداوند اجلّ عالي از باب تفضّل و آسايش خلق ، آنها را بسوي خود دعوت مي كند خداوند داعي الي الله است انبياء و ائمّه اطهار عليهم السّلام نيز داعي الي الله هستند. علاوه آنها اركان براي توحيد خداوند عليّ اعلي هم هستند. توحيد در شخص يعني اينكه آنچه آلهه و مؤثّر كه هست همه را از خدا بداند يعني شخص عاقل آثار و فاعليّت تمام امور را به خدا مستند داند البتّه اين معنا به سهولت ميسّر نمي شود يعني موقعي كه سير بود بداند كه خدا او را سير كرده گرسنه كه شد مي گويد خدايا مرا سير كن ، زن مي خواهد مي گويد خدايا تو اسباب را فراهم بياور ، پول مي خواهد از خدا مي خواهد ليكن اين كه تمام زندگي خودش را مستند به خدا كند كار آساني نيست در اين مسائل شخص بايد حتماً مراقب و عاقل باشد و بفهمد كه با تعقّل مي توان همه مؤثّر ها را يكي دانست و همه اسباب را منتهي به يك سبب دانست فهم اين معنا در آدميزاد حتماً يك مراقبت از خود فرد مي خواهد. ثانياً: قوّه عاقله را بايد بكار انداخت. ثالثاً يك آقاياني مي خواهد كه زير بغل انسان را بگيرند و در وحدت روح به انسان كمك كنند ، هر قدر كه انسان محبّت اهل بيت را در دل خودش زنده نگاه دارد و از آن غفلت نورزد ركن و اساس توحيد خود را تقويت كرده و هر چه به آقايان نزديك بشود استقامت روحي شخص براي پذيرش توحيد بيشتر مي شود و قوّه عاقله و شرح صدر در انسان زياد مي گردد و به بركات 14 معصوم عليهم السّلام مؤثريّت پروردگار در جميع جهات را مي فهمد ، توحيد يكدفعه نصيب شخص نمي شود ابتدا شخص بايد مواظبت بكند در اثر مواظبت قوّه عاقله و شرح صدر مختصري پيدا مي شود. سپس مي فرمايد كه اساس و ركن عرفاء و بزرگتر اهل معرفت و اولياء خدا اين چهارده معصوم عليهم السّلام است ، مي فهمد كه قرب به اين آقايان قرب به خداست ، حبّ به آنها حبّ به خداست قهراً استقامت و توحيد چنين شخصي با توجّه به مراقبت و عقل و شرح صدر مقدّمه كمك آقايان به او مي شود لذا در مشكل ترين منازل كه شخص هرگز نمي تواند از آن رد بشود در اثر مختصر التفات و دوستي حضرات معصومين عليهم السّلام و تذكّر و ياد آنها مي تواند عبور كند ، ابتداءً چون بدون بزرگتر و ياد اين آقايان مي خواست رد بشود احساس خفگي مي كرد و تصوّر مي كرد اين مطلب برايش ميسّر نيست در حاليكه اگر شخص به بزرگتر التفات داشته باشد به حضرت ختمي مرتبت6 تا حضرت وليّ عصر ( عج ) التفات داشته باشد قهراً به بال و روح آقايان خستگي از او بيرون مي رود و مي فهمد كه والله خداوند نزديكتر به آدم از آدم است در اثر توسّل و محبّت آقايان از مرحله علم و اعتقاد به مرتبه يقين مي رسد ، آرام آرام مي بيند كه اينكه قرآن مجيد فرموده كه من از خودتان به شما نزديكترم اگر چه فهمش ابتدا سخت بود امّا الآن اينطور نيست مي فهمد كه ما پوشال و خداوند اساس ماست مي فهمد كه ما نادان ، جاهل ، ضعيف و يك مشت خيال و توهّمات هستيم امّا آنكه مي جنباند و آنكه چيز مي فهماند و آنكه كار رواج مي دهد نور پروردگار و حضرت وليّ عصر ( عج) است و اينكه آقايان معصومين عليهم السّلام ركن توحيدند. توحيد مصدر باب تفعيل و فعل ما مي باشد در اعتقاد و دين ما و در قرآن مجيدمان آمده است كه خدا از خودتان به شما نزديكتر است ، خدا فعّال ما يشاء است از بچّگي گفتيم حول و قوّه اي نيست مگر حول و قوّه خدا ، گفتيم هر جا كه علم و فهم و قدرت است از آنِ خداست ، لا در لا حول و لا قوّه الاّ بالله لا نافيه جنس است اكنون در اثر مراقبه ، در اثر مختصر قوّه عاقله و در اثر اطمينان و دوستي خانواده عصمت اين معنا را به خوبي مي فهمد ، مي فهمد كه مردم بخاطر غفلت خودشان گرد سبب مي گردند و الاّ خداوند در لسان پيامبرش كه اصدق الصادقين است مي فرمايد : من به شما نزديكم ، ما فكر مي كنيم ( استغفرالله العظيم ) اگر چه خدا جسم نيست امّا نزديك به جسم است ، ولي والله قسم اينطور نيست خدا جانان ماست ، ما كه جانمان در تحت قدرتمان نيست پس بطريق اولي جانانمان تحت اختيارمان نيست مگر اينكه خداوند خودش نظر بكند لذا توحيد خدا معنايش اين نيست كه ما خدا درست كنيم نه بلكه ما معرفت و توحيد خدا را از او مي طلبيم لذا ناچاريم كه دست دوستي جدّي با معصومين عليهم السّلام بدهيم تا بتوانيم در مقام وحدانيّت خدا كه شرف براي ماست قدم بگذاريم ، خدا يكي است خودش شهادت به يگانگي خود داده و فرموده:} شَهِدَ اللهُ اَنَّهُ لاَ اِلَهَ اِلاَّ هُو {بنابر اين محتاج نيست كه ما اصول درست كنيم و چون ضعف عقل و عجز ما را خداوند مي داند لذا پشتوانه اي براي ايمان قرار داده است ، سنگرهائي قرار داده كه هر وقت به اين سنگرها بچسبيم مي توانيم معرفت خدا را طلب كنيم. انّ الحسين مصباح الهدى و سفينة النّجاة، يعني همين اگر كسي به حسين بن علي صلوات الله عليه تعلّق پيدا كرد والله جلّ جلاله نجات پيدا مي كند ، اركان توحيد و سفينه نجات پيغمبرِ خدا و امام حسين و اباء و اجداد و آقازاده هاي ايشان هستند يعني ما لنگ و ناتوانيم قهراً آقايان به ما كمك مي كنند چرا كه ايشان دائماً داعي الي الله هستند بالاخص براي كسانيكه طلبكار معرفتند كه نسبت به آنها عنايت بيشتري دارند. به همين نسبت حضرات معصومين عليهم السّلام اركان آيات خدا هم هستند يعني كنار آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه كنار ائمّه عليهم السّلام كه مي نشستي عاقله آدم مي فهميد كه بابا اين موجودات همه مال خرمن خدا هستند مسلمانش ، كافرش ، زنش مردش پرنده اش ، چرنده اش ، هر يك از موجودات مال خرمن خداست آنوقت است كه از دهشت تباين آزاد مي شود. مي فهمد كه بابا فقط من بنده خدا نيستم خداي اجلّ عالي شش ميليارد بشر دارد 60 ميليارد موجود دارد يك چنين خداي سعه دار از هر جهت غني و عظيم از هر جهت محتاج كمك ما نيست اين ما هستيم كه كم كم به بركت اين چهارده معصوم عليهم السّلام اركانمان قوي مي شود و وقتي قوي شد قهراً نفس راحت مي كشيم مي فهميم كه ميزبانمان كريم و پرورندة ما آقاست مي فهميم كه با كمترين غلطي كه ما كرديم سريعاً دماغمان را نمي برد ، گوشمان را نمي برد بلكه او كريم است و عفومان مي كند عفو و رحمت و بزرگواري او بر غضب و انتقامش غلبه دارد آيات خدا را نيز به همين نسبت مي شناسيم يعني اگر به امام علیه السلام نزديك بشويم مي فهميم كه بابا موجودات نزد خدا محترمند موجودات بالاخص بني آدم چه زشت و چه زيبا ، سياه و سفيدش ، مرد يا زنش همه نشانه خداست به امام نزديك كه شد مي فهمد كه نبايد خيال كند كه خدا يك كپّه نور است و اينكه ( استغفرالله ) بالاي سر و زير پايمان است ، نه والله خدا مدبّر دائمي همه است ، مي فهميم كه بشر و موجودات ديگر نشانه خدا هستند صدّام ، كفّار و غيره اينها ملعون هستند ولي در عين ملعونيّت اينطور نيست كه از داستان خدا و از مملكت خدا بيرون باشند. از خدا دان خلاف دشمن و دوست كه دل هـر دو در تصرّف اوست هم دل صدّام نجس و هم دل ريگان خبيث و هم دل مؤمنين دست خداست ائمّه طاهرين عليهم السّلام ركن توحيد و معرفت هستند ، لياقت كم است امّا به بركت آقايان لياقت مند مي شويم ، چرا كه آنها اركان توحيد خدا و اركان آيات خدا و اركان مقامات خدايند يعني مؤمنين پس از آنكه به خدا متّصل شدند خداوند اين آقايان را دوست او قرار مي دهند دوستي اين آقايان ايمان را حفظ مي كند يعني اگر كسي به ائمّه طاهرين عليهم السّلام ايمان پيدا نكرد معلوم نيست كه ايمانش مستقر باشد. ( وَمَثَلُ كَلِمَةٍ شَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِالاَرْضِ) اين ايمان ريشه ندارد طاغوت ريشه ندارد در عين اينكه متّصل به حضرت احديّتند از طرفي مقامات مؤمنين و مقامات عاليه به واسطه آقايان واضح و به واسطه آقايان حفظ مي شود و مؤمنين از گزند شيطان و نفس امّاره حفظ مي شوند بالاخره خداوند اين ائمّه را قرار داده كه مقامات مؤمنين بر آنها واضح گردد لهذا اين بزرگوارن هرگز خواب ندارند يعني مي خوابند ولي قلبشان نمي خوابد تعطيلي در دستگاه اولياء خدا نيست مثل خودمان كه در دستگاهمان تعطيلي نداريم تابستان و زمستان و پائيز نداريم بنابراين درست كردن نسل احياء نمودن مردم و تنظيم قواي آنها از ناحيه پروردگار نيز تعطيل بردار نيست به همين نسبت آقايان ائمّه هم اينطور هستند. الَّتي لا تَعْطِيلَ لَهَا يعني نور حضرت وليّ عصر و نور آباء گرامشان و نور حضرت ختمي مرتبت صلوات الله عليهم اجمعين جائي نيست كه نباشد هر جا كه رفتي حتّي اگر بهشت رفتي نور ائمّه طاهرين عليهم السّلام است تمام مراتب ايمان را هم كه درك كردي باز هم نور آقايان است ، جوري نيست كه نور آقايان يكوقت باشد يك وقت نباشد ، آدمي ممكن است نسبت به اين معنا گاهي غافل و گاهي متذكّر باشد خلاصه ائمّه طاهرين عليهم السّلام در اين جهت عين خداوند هستند. خداوند عليّ اعلي همراه آدم است تو مي خواهي ياد خدا باش مي خواهي نباش اگر ياد او باشي شرف براي خودت است ياد خدا نبودي ذلّت براي خودت است ائمّه طاهرين عليهم السّلام هم به همين نسبت هر جا كه باشي توي حمّام توي خانه توي حوزه توي قبر هم كه باشي آقايان زنده هستند اينطور نيست كه گاهي باشند و گاهي نباشند همانطور كه خداوند اجلّ عالي دائم است آقايان هم دائم هستند، هيچ مكان و مادّه اي نداريم كه آقايان آنجا نباشند. نقل است كه خبيث هارون مي خواست به آقا موسي بن جعفر صلی الله علیه و آله توهين كند سفره اي در زندان انداختند و ساحري را هم آورد ، آقا كه خواستند نان بردارند ساحر نان را از جلوي آقا مي كشيد ، حضرت فرمودند: انّا لله و انّا اليه راجعون لقمه نان را دوباره از جلوي آقا كشيد ( تا سه مرتبه ) در زندان پرده اي بود كه روي آن عكس شير بود ، پرده خود جسم است شير هم جماد است و هر دو هيچند حضرت به هيچ اشاره فرمودند كه اين دشمن خدا را بگير ، شير پريد و ساحر را گرفت و خورد ، هر چه آن خبيث ( هارون ) اصرار كرد كه او را برگردانيد حضرت فرمودند: نه ، اگر عصاي موسي آنچه را كه خورده برگرداند اين هم بر مي گردد. قصّة ديگري هم هست كه به حضرت علي هادي علیه السلام عرض كردند: اين زن مي گويد كه من زينب كبري هستم ، حضرت فرمودند: اگر دختر فاطمه است حيوانات او را نمي گزند ، اين خبيث گفت با خود آقا امتحان كنيد ببينيم آيا حيوانات روي او مي ريزند يا نه؟ در سامرا جائي است كه بنده آن را ديده ام نامش بركة السّباع است حضرت را با بند در آن بركة السّباع در ميان شيرها وارد كردند گرگها هم آمدند همه حيوانات بالاخص شيرها دستهايشان را روي پايشان گذاشتند و سرشان را پائين انداختند ، قريب يك ساعت آقا پائين بودند به خبيث متوكّل خبر دادند كه اگر يك ساعت ديگر حضرت علي هادي علیه السلام در آنجا باشد مردم ، سامرا را روي سرت خراب مي كنند ، زود آقا را بالا بكش اين دفعه ديدند كه اگر بخواهند با بند آقا را بيرون بكشند خيلي برايشان زشت است پس نردبان گذاشتند همين كه آقا پاي مباركشان را روي نردبان گذاشتند يك شير آمد و سرش را به پاي مبارك حضرت مالش داد آقا يك دقيقه تأمّل فرمودند كسي سؤال كرد اين شير كه سرش را به پاي مبارك شما مالش داد و سرش مبارك شد چه كار با شما داشت فرمودند: اين مي گويد من دندان ندارم دندانهايم افتاده اين شيرهاي ديگر جوان هستند تا لاشه گوسفندي را پائين مي گذارند اينها گوشتهاي چرب آن را مي خورند و استخوانهايش را براي من مي گذارند به اينها بگو نخورند تا اوّل من بخورم و بعد از من آنها بخورند حضرت فرمودند من به آنها گفتم نخوريد ، خبيث متوكّل گفت چند لاشه گوسفند بيندازيد پائين پس از اينكه لاشه گوسفند را پائين انداختند هيچ يك از شيرهاي جوان جلو نيامد تا آن شير پير آمد و خورد و سير شد اينقدر از اين قضايا وجود دارد كه آدمي مي فهمد كه بابا اينطور نيست كه امام زمان را با عينك زدن و يا به جائي نگاه كردن بتوان ديد ابداً بلكه همان وجود منبسط كه حكماء و متكلّمين مي گويند آقا حضرت وليّ عصر ( عج ) هستند ايشان روحي هستند فوق العاده ليكن در لباس بشريّت لذا آن شاعر بزرگوار مي فرمايد : هَا عليّ بَشَرٌ كَيْفَ بَشَر رَبُّهُ فِيهِ تَجَلَّي وَ ظَهَر يعني اين خداست كه اينجا كار مي كند حضرات معصومين عليهم السّلام در دستگاه ربوبي همه كاره هستند. اَرْكانَاً لِتَوْحِيدكَ وَ آياتِكَ وَ مَقَامَاتِكَ خدايا تو چهارده معصوم عليهم السّلام را اركان آيات و مقامات خودت قرار دادي يعني موجوداتي كه الآن هستند همه نشانه خدايند. دل هـر ذرّه را كـه بشكافي آفـتـابيش در ميان بـيـني همه آيات تو هستند ، همه طلبكار توحيدند ولي حضرات معصومين عليهم السّلام ركن توحيد موحّدين هستند ، اگر محبّت اهل بيت باشد قهراً آيات خدا براي شخص مخفي نمي ماند و خوب روشن مي شود پس ركن آيه شناسي ائمّه طاهرينند مقاماتي كه مؤمنين و شيعيان دارند ركنش آقايانند يعني بهشت تا آخرين درجات آن ( از بهشت اوّل تا جنّه اللقاء ) مقام هر شيعه و مؤمنين در آن ركنش ائمّه طاهرينند ائمّه طاهرين عليهم السّلام در سه منزل حسب اين دعاي شريفه ركنند ركن توحيد ، ركن شناخت آيات و ركن حفظ مقاماتند كدام مقامات؟ مطلق مقامات چه در اين نشئه و چه در نشئه دوّم خداوند اجلّ عالي درجات ايمان را براي مؤمنين و شيعيان قرار داده امّا سرّ ربوبي منحصر به مؤمنين نيست در تمام موجودات سرّ ربوبي است ، در تمام موجودات مقامات پروردگار عالم هست يعني اگر قيام پروردگار عالم در اشجار ، رياحين بقولات حشرات نبود چه وقت اينطور فصل بهار خوشرنگ و خوشبو و با طراوت بود؟ مقامات پروردگار در اين نشئه كمتر از نشئه بعد نيست اگر چه نشئه بعد وسيع تر است ولي الآن از جماد تا حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله همه به قيام پروردگار عالم قيام دارند آقايان ركن اين مقامات هستند چرا كه: لولاك لما خلقت الافلاك يعني افلاك و هر آنچه در آنهاست و هر آنچه در زمين مي باشد همه به طفيل حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله مي باشد طفيل يعني اينكه آقايان ركن اين زندگي ما هستند يعني اگر آقايان به اذن خدا رويشان را از ما قبض كنند ما هيچ مي شويم بنابر اين ائمّه عليهم السّلام ركن مقامات پروردگارند. الَّتي لا تَعْطِيلَ لَهَا يعني مقاماتي كه هرگز تعطيل نمي شود يعني نفوس آدميزاد محلّ تابش نور خداست مثلاً دعوا باشد ، امنيّت باشد ، ناراحتي باشد قحطي باشد ، اين خون در تمام بدن انسان دور مي خورد هاضمه و ساير قوا كار خودشان را انجام مي دهند ليكن اين آقايان معصومين عليهم السّلام هستند كه در تمام حالات بدون تعطيلي خون نفس حيواني و نفس ناطقه را متحرّك مي كنند همه بوسيله حضرت وليّ عصر ( عج ) و 13 معصوم عليهم السّلام ديگر اداره مي شود هر كه هر چه نصيبش مي شود از آقايان دارد بفهمد يا نفهمد در سال چند ميليارد پرنده و چرنده و بالخصوص گوسفند ايجاد مي كنند و هيچگاه تعطيل نمي شود بله مقامات حضرت احديّت در اين نشئه تعطيل نمي شود و ائمّه طاهرين عليهم السّلام هرگز از ركنيّت اين مقامات كه ملكوت اشياء مي باشد جدا نمي شود. ( فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلّ شَيْءٍ) اين حضرت وليّ عصر ( عج ) است كه ملكوت تمام موجودات و ركن ملكوت اشياء مي باشد. يَعْرِفُكَ بِهَا مَنْ عَرَفَكَ: به توسط اين آقايان معرفت پروردگار حاصل مي شود در راه معرفت و خداشناسي بدون همراهي و راهنمائي اين آيات الهي كسي را به جائي نمي برد هر كس ترا شناخت مي فهمد كه رسول صلی الله علیه و آله همراه خداست بنابر اين فاعل يعرفك مَن است و ضمير ها به آيات يعني همان ائمّه معصومين عليهم السّلام بر مي گردد و آنوقت مفهوم اين كلام اين مي شود كه هر كس طالب معرفت خداوند بود بايد اوّل اين آيات را بشناسد و آنوقت آنها خودشان انسان را به معرفت حقّ راهنمائي مي كنند يَعْرِفُكَ بِهَا مَنْ عَرَفَكَ يعني كسي كه تو را شناخت بواسطه اين ولاه امرت مي شناسد همانان كه مأمون و مبشّر و رُكنند ، هر كس خواست خداي اجلّ را بشناسد به توسط چهارده معصوم عليهم السّلام مي شناسد چرا كه خداوند: اوّلاً آنها را دلّال معرفت قرار داده است ثانياً آنها مركز رفعت و حبّ و كرم و دوستي هستند ، چيزي كه مايه نقص يا دلخوري باشد در آنها نيست آنها نقص دارند ليكن نسبت به خدا امّا نسبت به ما نقص ندارند بلكه هر جا قضاء حاجت مي شود هر جا دعائي مستجاب مي شود هر جا نسل توليد مي شود هر جا زراعت تشكيل مي شود تمام اينها بوسيله آقايان است ساحت قدس ربوبي همراه آقايان است امّا خود آقايان اين كارها را انجام مي دهند. قرآن مي فرمايد :(ءَاَنْتُمْ تَزْرَعُونَه اَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ)پس مردم مي شناسند تو را ، پروردگار عالم امّا بوسيله ولاة امر تو و خلاصه آنچه كه وجهة خداست و آنچه كه وجه خداست همه همراه آقايان معصومين عليهم السّلام است غاية الامر انسان خيال مي كند چيزي هست. لا فَرْقَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهَا اِلاّ اَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِيَدِكَ بَدْؤُهَا مِنْكَ وَ عَوْدُهَا اِلَيْكَ حرف لا در لا فرق ، لا نافيه است و فرق اسم لا است و كلمه بين ظرف است كه به ك اضافه شده است و متعلّق به فعل محذوف و خبر از براي لا است حرف واو عاطفه و بينهم عطف به بينك و متعلّق به فعل محذوف ، الاّ حرف استثنا و انّ از حروف مشبّهة بالفعل است ، هم اسم انّ و عبادك خبر براي انّ مي باشد ، عباد خبر انّ و ك مضاف اليه آن است و واو عاطف و كلمه خلق عطف بر عباد است ، فتقها مبتدا و ضمير آن به عبادك بر مي گردد و كلمه رتقها نيز عطف بر فتقها مي باشد ، بيدك جار و مجرور و مضاف اليه متعلّق به فعل محذوف و خبر براي فتقها مي باشد ، كلمه بدؤ مصدر است و به ضمير ها اضافه شده است و منك جار و مجرور متعلّق به فعل محذوف و خبر براي بدؤها مي باشد كما اينكه كلمه اليك در جملة و عودها اليك جار و مجرور و متعلّق به فعل محذوف است. بين حضرات ائمّه طاهرين عليهم السّلام و بالخصوص حضرت وليّ عصر(عج) با خداوند فرقي نيست به اين معنا كه هر توقّعي كه شما از خداوند داريد همان را از ائمّه عليهم السّلام داشته باشيد چرا كه اينها وليّ امر و وجه خدايند و از همين رو مورد عنايت تامّ خداوند هستند و لذا لباس پوشيدن خوابيدن ، خوراك خوردن هيچكدام براي آنها تزاحم ندارد يعني همانطور كه خداوند نمي خوابد قلب آقايان هم نمي خوابد ، خداي تعالي محتاج نيست اين آقايان نيز بوسيله خداوند محتاج نيستند ، كارهاي خداوند بي حدّ است كارهاي اين آقايان هم بي حدّ است ، خداوند هزار و يك اسم دارد اين آقايان هم هزار قسم وسيله دارند مي گوئيم السّلام عليك ايّها النّبي و رحمه الله و بركاته يعني نبي همراه آدم است ولو اينكه آدم نمي فهمد. مي گوئيم السّلام علينا و علي عبادالله الصالحين يعني ائمّه طاهرين عليهم السّلام همراه آدمند ولو اينكه آدم نفهمد دقيقاً مثل اين كه خداوند همراه انسان است و انسان نمي فهمد بنابراين فرقي بين آقايان و خداوند نيست مگر اينكه آنها بنده و مخلوق خدايند. اِلاّ اَنَّهُمْ عِبَادُكَ وَ خَلْقُكَ وقتي مي گوئيم فرقي بين آقايان و خداوند نيست منظور در جهت روحشان نه در جهت جسم و جسمانيّت به اين معنا كه همانطور كه حقيقت هر كسي روح اوست پس روح آقايان نيز چون ربّ الاجل فعّال مطلق است و قاضي الحاجات همه هستند ، ما تصوّر مي كنيم كه آنها تنها قاضي الحاجات شيعيانند نه والله آنها قاضي الحاجات براي تمام مراجعين هستند هر چند كه مراجعين نمي فهمند. شما از خدا چه مي خواهيد؟ هر چه بخواهيد از ائمّه بخواهيد ، معرفتِ پروردگار را از ايشان بخواهيد بنابر اين ائمّه عليهم السّلام در فعّاليت تفاوتي با خداوند ندارند در جهت قضاء حوائج در جهت محبّت ، در جهت علم تفاوتي بين ربّ الارباب و آنها نيست ، البتّه از جهت مخلوق بودن همه مخلوق خدايند نه اينكه چون مجرّد است آنها هم بدن نداشته باشند بلكه آنها بدن داشتند زن داشتند معذلك قاضي الحاجات آقايانند ، محيي آقايانند و مرجع خلق ايشانند اين معنا را مردم نوعاً نمي فهمند كه آنچه از خدا مي خواهند در واقع از وجه خدا خواسته اند و وجه خداوند حضرات معصومين عليهم السّلام هستند بنابر اين وقتي مي فرمايد لا فرق بينك و بينها معنايش اين نيست كه در جهت مادّي تفاوتي بين آنها و خدا نيست خداوند مادّه ندارد در حاليكه آقايان بدن مادّي دارند ، لباس مي پوشند و غذا مي خورند بنابراين عدم فرق در ناحيه تقاضاهاي شماست. في المثل: شما امشب از خداوند مي خواهيد كه معرفت خودش را نصيب شما بفرمايد همين معنا را از حضرت وليّ عصر ( عج ) هم كه بخواهيد آنحضرت براي شما روا مي دارد منتهي تنها فرق آن است كه آقايان بنده خاص خدايند بندگي در ايشان بنحويست كه آنها چيزي از خود نمي بينند و به هيچ وجه به خود مراجعه نمي كنند و لذا حقيقت عبوديّت نصيبشان گرديده و به نهايت كمال و سعادتمندي نائل گشته اند آنها بنده تو هستند خدايا نه بنده شكم ، نه بنده خرما ، آنها بنده خالص و خاص تو هستند. فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِيَدِكَ بَدْؤُهَا مِنْكَ وَ عَوْدُهَا اِلَيْكَ رتق و فتق آن آيات به دست توست و آغاز و انجامش از تو و بسوي توست. اين ائمّه طاهرين عليهم السّلام كه اينقدر محترمند به دليل آنست كه تو خودت آنها را ساختي و تو خودت آنها را براي اين عالم مهيّا فرمودي و آنها را از عالم فوق زمان و مكان به اين عالم آوردي شروع آقايان از ساحت مقدّس ربّ العزّةاست مثل ما نيستند كه به بركت آن آقا پيدا مي شويم مثل اين درخت نيست كه به بركت حضرت وليّ عصر ( عج ) و به وجود ايشان پيدا مي شود آقايان از خودِ ساحت مقدّس ربوبي فيض مستقيم دارند و صنع دستِ اوّل و مخلوق اوّلند ، رجوع ايشان هم به پروردگار است اينطور نيست كه از وسائط استفاده كنند آنها خودشان واسطه هستند خودشان پل هستند بين بشر و خالق بشر ، رجوع آقايان بسوي توست نه به سوي اعمال خودشان ، رجوع آقايان بالاتر از مقعد صدق است ، رجوع آقايان به ساحت ذات ربوبي است نه به اسم و صفت ، نهايت قدرتي كه خدا به ما عطا مي فرمايد آنست كه به اسم و صفت پروردگار انس مي گيريم ليكن عود آقايان به حضرت احديّت است چرا كه آقايان به ساحت قدس ربوبي آشنائي تامّ دارند لذا عود آنها بسوي خداست و اين معنا غير از انّا لله و انّا اليه راجعون است. اين كلمه معنايش اين است كه مردم به الله رجوع مي كنند و الله حقيقتش حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله هستند يعني اگر ما بخواهيم اسم جامع صاحب صفات را نشان دهيم بي ترديد خود حضرت رسول صلی الله علیه و آله هستند و لذا ديگران آغاز و انجامش با واسطه است و عودشان هم با واسطه است قيامت همه ما روح مبارك حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله است و خود آقا ما را به بركت و جلالت و عزّتشان بلند مي فرمايند امّا آغاز و انجام آقايان واسطه ندارد. بَدْؤُهَا مِنْكَ وَ عَوْدُهَا اِلَيْكَ آنها آغاز و انجامشان خود ساحت ذات باريتعالي مي باشد و ساحت قدس ربوبي از اسم خدا كه الله است بالاتر است ، خداوند از اسم خود بالاتر است بنابر اين انّا لله و انّا اليه راجعون مربوط به ماست چرا كه الله اسم خداست و اين كلمه كه مستجمع جميع كمالات است مظهرش خودِ حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله است بنابر اين فتق و رتق و سعه آقايان به دست پروردگار است فيض و ظهور آقايان به دست پروردگار است خانه نشستن و تمام كارهاي روز مرّه آنها بدست پروردگار است و خودشان نخواستند كه با پروردگار فاصله اي داشته باشند مرتّب از خدا تقاضا كردند و تقرّب و قرب پيدا كردند حبّ و تحبّب پيدا كردند لهذا قهراً خداوند همه كاره آنهاست. آنها بنده حضرتعالي هستند سعه وضيق آقايان به دست پروردگار عالم است يعني در همه كائنات كه ملاحظه مي كنيم شريفترين و نزديك ترين افراد به ساحت قدس ربوبي ، آقايان معصومين عليهم السّلام هستند ساير انبياء و اوصياء و اولياء هيچ يك به مقام آقايان نمي رسند چرا كه خداوند با تجلّي خود آقايان را اداره مي كند بدؤها منك آقايان از نور ذات ربوبي صادر شده اند ولي خداوند لباس بشريّت به تن آنها پوشانيده است. لذا در روايت داريم كه عليّ صلوات الله عليه ممسوس في ذات الله كه سيّد علي خان كبير در تفسير آن مي گويد يعني علي سلام الله علیه ساحت قدس ربوبي را مسح كرده است البتّه نه اينكه استغفرالله خداوند جسم است اميرالمؤمنين سلام الله علیه بقدري خدا به او رفعت داده كه از عالم خورد و خوراك از عالم حيوانيّت ، همان اوّل گذشت و قريب به اين معنا فرمود كه: من همان دم كه وضو ساختم از چشمة خاتم الانبياء چهار تكبير زدم يكسره بر هر چه كه بود فهميدم كه غير خدا به درد نمي خورد ، فهميدم كه غير خدا منافق است و لذا نماز مرده خواندم بر هر چه غير خداست. نماز مرده براي منافق 5 تكبير لازم ندارد 4 تكبير بيشتر ندارد ، آقا اميرالمؤمنين سلام الله علیه ساحت قدس ربوبي را مسح كردند يعني آنقدر مراقبت و مواظبت فرمودند كه از عالم خورد و خوراك و حيوانيّت گذشتند و تدريجاً هوي و هوس را ساقط كردند و تدريجاً روحِ مبارك آقا ، نفس خاتم الانبياء صلی الله علیه و آله شد. اَعْضَادٌ وَ اَشْهَادٌ اعضاد ، جمع عضُد است و عضد به معناي بازو مي باشد يعني اين آقايان بازوي آدمند و آدم را قوّت مي دهند همنشيني با حضرت وليّ عصر ( عج ) به تمام معنا انسان را قوي مي كند همنشين حضرت اباعبدالله الحسين سلام الله علیه كه باشي به تمام معنا محبوب مي شوي لذا آقايان بازوگيران انسانند آنها دلّال خدايند آنها مجرّد تام العيارند و هيچ گونه شائبه شرك در ايشان نيست و به تمام معنا مربّي و معين بشر هستند يعني امر آنها ما را از خاك بلند مي كند ، عقل آنها ما را از خاك بلند مي كند ، دوستي آقايان ما را از خاك بلند مي كند ، آنها شاهد اعمال خلق و بلكه شاهد تمام عالمند البتّه مقام شهود براي ديگران هم ميسّر است ليكن بشرطي كه مثل آقايان باشند و بفهمند كه حضرت ختمي مرتبت صلی الله علیه و آله و حضرت اميرالمؤمنين سلام الله علیه باقي هستند. قرآن مجيد مي فرمايد: عمل شما را رسول الله مي بيند و بعد از آنكه ايشان تمام علوم را به اميرالمؤمنين علي سلام الله علیه دادند ، بالنّتيجه تمام اولاد ايشان شاهد اعمال خلقند و در اين جهت نيز فرقي بين ايشان و خداوند نيست خداوند مي بيند آقايان هم مي بينند ، خداوند غيب را مي داند آقايان هم مي دانند و اينطور نيست كه گير بكنند و لذا چون شاهد اعمال خلق هستند و چون ياور و بازوگير هستند حامي شيعيانشان مي باشند و حاضر نيستند يكي از شيعيانشان از راه منحرف شود اگر چه اين حمايت و دوستي آنها در اين نشئه براي همه واضح و روشن نباشد ، علاوه آقايان شاهد پروردگارند و هيچگاه از او غائب نيستند آنها شاهد خدا هستند نه به خيال ، استغفرالله. وَ مُنَاةٌ وَ اَذْوَادٌ وَ حَفَظَةٌ وَ رُوَّادٌ منوي و منو ، يعني در پناه گرفتن يعني حادث و حافظ بودن يعني آقايان مواظبند كه امّت خودشان يا شيعه خودشان به انحراف كشيده نشوند آنها در موقع ضرورت زير زير كمك مي كنند با اينكه ما نمي بينيم آنها دلّال خدايند و بركات خدايتعالي را تذكّر مي دهند آنها نسبت به همه رئوفند بالاخص به شيعيان آنها مدافع و نگهبان و مبلّغان دين تو هستند ، آنها مدافع دوستان تو هستند مدافع خميني هستند آنها از تمام اولياء دفاع مي كنند از خدا دفاع مي كنند اين محترمين از حقّ دفاع مي كنند هر چه مي خواهد باشد ملك و تجارت باشد يا مال و خانه و امثال ذلك آنها مدافع حقّند خداوند اين چهارده معصوم عليهم السّلام را قرار داده تا خلق را حفظ كنند آنها حافظِ منافع ديني و دنيوي بشر هستند آنها هم حافظ روحانيّت افراد و هم حافظ ماديّت آنهايند زيرا براي غير مسلمانان عمده مسائل جهات مادّي است آنها روّاد تو هستند. روّاد مثل طلّاب يعني اين آقايان مبلّغ تو هستند نه مبلّغ خودشان آنها هم مبلّغ خدا هستند و هم حافظ مردم ، هم حامي خدايند و هم شاهد بر افعال مردم آنها هم بازوي بشر هستند و هم دلّال خدايند. فَبِهِمْ مَلأْتَ سَمَائِكَ وَ اَرْضِكَ حَتَّى ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ پس زمين و آسمانت را به وجود اين بزرگواران پر كردي تا آشكار شود كه خدائي جز تو نيست زمين و آسمان را به وجود ايشان پر كردي به اين معنا كه ملكوت تمام موجودات عالم ائمّه طاهرين عليهم السّلام هستند آنها از همه جلوترند الآن اگر يك مقداري خدايتعالي به آدم توفيق عطا كند انسان مي فهمد كه اين درخت قوامش به ملكوتش وابسته است. ( فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلّ شَيْئٍ) هر چيزي يك ملكوتي دارد كه به تعبيري اسمش كلمه است. كلمه درخت ، ملكوت درخت است و اين ملكوت روح مبارك حضرت وليّ عصر ( عج ) است نه روح مستقيم و عنايت مستقيم پروردگار عالم ، فبهم يعني به اين 14 معصوم عليهم السّلام پر كردي آسمان و زمين را تا مردم گفتند: لا اله الاّ انت بنابر اين زمين و آسمان به وجود آقايان پر گشته و ملكوت زمين و آسمان به دست ايشان است و از همين رو كلمه توحيد بر همگان آشكار گشت اگر آقايان نبودند اگر ارواح مطهّر نبودند لا اله الاّ انت را كسي نمي فهميد و معناي آن در بوته اجمال مي ماند. بنابر اين آقايان معصومين عليهم السّلام بودند كه حقيقت لا اله الاّ انت را آشكار كردند. فَبِذَلِكَ اَسْئَلُكَ به اين جهت سؤال مي كنم از تو كه خودمان و عبادت خودمان نمي تواند حقيقت خودمان را كشف كند مگر با توسّل مگر با تعبّد و ظهور لا اله الاّ الله از آقايان است ، پس كليد دار مسئله كيانند؟ حضرات معصومين عليهم السّلام هستند الآن ملاحظه بكنيد اين آمريكائيها ، اين علماي ظاهري ، حتّي علم ظاهري ، علمي كه تا لب قبر بيشتر به درد نمي خورند را به كسي ياد نمي دهند شايد نزديك به60 سال است كه ماشين وارد ايران شده است امّا آنها ماشين سازي را به ايرانيها ياد ندادند. بنابر اين اينها اين علوم ظاهري را به كسي ياد نمي دهند در حاليكه ائمّه معصومين عليهم السّلام آن علمي كه منتهي مي شود به وحدانيّت خدا را براي تمام بشر دلالت مي كنند يعني آن روح از عالم خودش خورد و خوراك را از عالم خودش تعدّي مي دهند تا برسانندش به اينكه پروردگار جليل يكي است ، اين كار يك شاهي ، سنّار نيست و به ليسانس شدن و فوق ليسانس شدن بستگي ندارد يك چيزي بالاتر از همه امور است ، تمام موجودات عالم را الآن پروردگار جليل اداره مي كند در حاليكه اين معنا را ابتداءً مغزهاي خام و كم فهم و ادراك نمي فهمند و زير بار نمي روند پس حتماً دلّال است كه انسان را جلو مي برد ، دلّال محترم حضرت وليّ عصر ( عج ) و يازده آباء و اجداد عليهم السّلام ايشان هستند و اين خود از بركات خداست كه آدمي بواسطه اين بزرگوارن يك نفس روحاني مي كشد و الاّ انسان بواسطه جهل نفس روحاني ندارد و با فرض جهلش تمام خلقت براي ظهور لا اله الاّ الله بود همانكه بر لسان مبارك آقايان بر قلب و فهم مبارك آقايان وارد شد هدف خدا همين بود و نهايت ترقّي بشر هم همين است كه به همان هدفي كه خدا از خلقت عالم از خلقت بنده و جنابعالي دارد برسد حتّي ظهر لا اله الاّ انت. منظور كلمه آن نيست والله قسم بلكه منظور آن است كه حتّي ظهر در نفوس زكيّه و پاك مؤمن به خدا و آنوقت تمام اين بازيها از بين مي رود. الآن درست است كه خداوندِ جليل به خميني كمك كرده و مردم را نجات داده ليكن مردم حالا بايد سعي كنند الآن ظهور لا اله الاّ الله بنحو ايجاب جزئي فراهم شده و يك مقدار نور خدا بر نفوس و قلوب خورده و نفوس و قلوب يك خورده از خدا استفاده كرده امّا اگر سعي آقايان نباشد آنوقت نعمت قهراً مستدام نخواهد شد همه حرفها ، همه افعال ، همه پولها ، قاليها ، طلاها از بين مي رود و آنكه مي ماند وجه خدا براي آدم است يعني وقتي قلبتان متوجّه امام زمان عج و ائمّه طاهرين عليهم السّلام شد اين مي ماند ، وقتي به قلبتان متوجّه مي شويد به خدا اين مي ماند صور و اجسام همه از بين مي روند اين مطلب مقطوعتان باشد كه براي قيامت كبري صورتي باقي نمي ماند بله اين برو برگرد ندارد كه اينها همه رفتني است ، امروز نرود فردا ، فردا نرود ، پس فردا آنكه باقي است بي ترديد وجه پروردگار است و وجه اعظم خدا ائمّه طاهرينند آدم بتواند به وجه خدا بچسبد. روايت داريم كه بي بي عالم سلام الله عليها كه هر كس و هر چيز به چادر ايشان بچسبد بلندش مي كنند اين حرف درستي است كنايه است يعني هر كس با ايشان بوده و اتّصال مختصري داشته باشد ترقّي مي كند آنكه مي ماند همين ها هستند آنكه هست خداست و آنكه مي ماند ائمّه طاهرين عليهم السّلام هستند و آنكه در حضرت عالي مي ماند وجه حضرت عالي است كه عُلقه به آقايان و علقه به خداست ، علقه به حقيقت خودتان است ، خودِ حضرت احديّت اينها را ايجاد فرموده نه بوسيله كسي نه به وسيله چيزي و نه بخاطر چيزي. فَبِهِمْ مَلأْتَ سَمَائِكَ وَ اَرْضِكَ اين نور آقايان است كه موجب اين شده كه ساير موجودات برپا بشوند لولا وجود حضرت ، لولا فعليّت حضرت ، صرف نظر از اين جهان موجودي نيست مگر اينكه اين بزرگوارها همراهش هستند. همانطور كه خدا همراه موجودات است يعني موجودات اسم و صفت خدا هستند پس آقايان هم اسم خدا هستند. بنابر اين حقيقت موجودات كه ائمّه طاهرين عليهم السّلام هستند و زمين و آسمان را پر كرده اند. الآن نفس جمادي داريم ، نفس نباتي داريم ، جماد نفسش ضعيف است نفس حيواني داريم ، نفس انساني داريم. گربه ، موش ، گاو بني آدم اين سه طايفه قيامشان به واسطه است يعني خداوند گربه را به بركت روح بزرگتر از گربه تربيت مي كند نه بدون واسطه ، نباتات ، عقول و حيوانات موجودند ليكن به بركت وجود بزرگتر و به قيام بزرگتر هست كه ما قائميم ، به واسطه وجود حضرت وليّ عصر ( عج ) است كه ما موجوديم جاي شكّ و شبهه نيست بنابر اين نفوس چه نباتي چه حيواني و چه انساني مستقيماً از پروردگار متنعّم نيستند بلكه بوسيله آن روح اعظم متنعّمند اگر آن روح اعظم نباشد كه نمي توانند بالشّخصه معرّف خدا باشند يعني درخت بالشّخصه چيزي ندارد گربه بالشخصّه چيزي ندارد حياتي كه گربه دارد ، سگ دارد ساير حيوانات دارند با حيات ما فرقي نمي كند فقط چيزي كه هست اينها راجع به مسائل خفيّه و حتّي خداي خودشان اطّلاعشان كم است ما كه اشرف مخلوقاتيم حيوان كه متوسّط است و جماد كه متأخّر است همه بسته به خدائيم ليكن آنقدر كه خميني قدرت بر معرّفيّت خداوند دارد ما نداريم ، پس خوب مي فهميم كه ما از فهم بزرگترها با فهميم و از جان آن بزرگتر جان داريم و از جان آن منعم است كه ما جان داريم اگر منعم نبود ما فهممان به اين حرفها نمي رسيد و ما اهل خور و خواب بوديم پس ما همه طفيل آن بزرگترها هستيم گربه طفيل آن بزرگتر است چون خودش لياقت وجود گرفتن ( حالا از لياقت هم كه بگذريم ) خودش در اين مقام نيست ، آدميزاد هم اگر پيغمبر اولوالامر و اولي العزم و اين محترمين نبودند كي مي توانست آنكه را با چشم سرش نمي بيند همه شكل زير بارش برود پس مي فهميم كه به هواي ديگران ما ها پيدا شديم و به اينكه چون خدا ديگران را مي خواهد ما پيدا شديم نه با ضرب و زور خودمان ، پس بنابر اين زمين و آسمان و درخت به بركت چه كسي پيدا شده و پر شده؟ به بركت بزرگترش ، تمام موجودات به بركت چه كسي متنعّم شدند؟ به بركت بزرگترشان و اين بزرگتر است كه ما ها هستيم و اين بزرگتر است كه مقرّب خداست و ما به بركت آن مقرّب ، مقرّب هستيم پس دقّت كه بكنيم اين نشئه كه قيامش به بركت ائمّه طاهرين عليهم السّلام است پس ظاهر در موجودات نيز ائمّه طاهرينند حضرت اباعبدالله الحسين علیه السلام هستند حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام هستند امّا ما ظهورمان تبعي است كه اگر اين جهت تبعي برداشته شود حقيقت ائمّه طاهرين است كه فعّال است و احاطه بر همه دارد پس به آقايان آسمان و زمين را پر كردي ، اگر آقايان نبودند ما هم چنين حظّي به اين سرعت نداشتيم ، اين مرغ كه صدا مي دهد عالم امر دارد يا ندارد؟ اين درخت هم عالم امر دارد پر شدن زمين و آسمان از حضرات معصومين عليهم السّلام معنايش اين نيست كه اين صور هم از بين برود معنايش اين است كه اين صور مغز دارد و مغز آنها آقايانند و ايشان و زمين و آسمان را پر كرده اند اين انجم تا برويم تحت الارض تا برويم جنوب تا برويم شمال تا برويم مشرق تا بيائيم مغرب همه را وجود آقايان پر كرده است پس راستي راستي آنكه ما مي توانيم تصوير كنيم حقّ موجودات است و اينكه موجودات محقّقند ولي به حقّ بزرگتر محقّقند ، بنابراين چه چيز زمين و آسمان را پر كرده است؟ صورت موجودات يا حقيقت موجودات؟ معلوم شد كه خداوندا حقيقت موجودات غير از تو هيچكس نيست و غير از تو مدبّري نيست. ظهور لا اله الاّ الله معنايش چيست؟ معنايش اين است كه اوّلاً شخص لا اله الاّ الله را بر زبان آورد و در مرتبه ثانيه قيود و تعلّقات را ببرّد ، قيود و تعلّقات كه بريده شد قهراً اعدام كه سر و كلّه و صورت هستند اينها معدوم مي شوند چه مي ماند؟ حقيقتشان كيست؟ ائمّه طاهرين عليهم السّلام هستند پس به اين حرمتي كه براي ائمّه طاهرين عليهم السّلام قرار دادي حتّي ظهر لا اله الاّ انت و به حرمت كلمه طيّبه مباركه لا اله الاّ الله خدايا من سؤال مي كنم تو را فبذلك يعني به موقعيّت جنابعالي كه لا اله الاّ انت را ظاهر نمود سؤال مي كند مكرّر مي كنم ظهور لا اله الاّ انت معنايش اين نيست كه صور كه از بين برود ، معنايش اين نيست كه ملكيّت از بين مي رود نه اينها هيچكدام نيست ما مي بينيم كه شخص مورد تفضّل خدا واقع شده و از تفرقه خارج مي شود و لايق مناجات پروردگار گرديده و منتفع مي شود. ظهور لا اله الاّ انت معنايش اين است كه مردم الآن بالنّسبه به صد سال قبل ( ما يادمان نمي آيد ) نسبت به 60 سال قبل مردم بيشتر رو به خدا آورده اند. ظهور لا اله الاّ انت معنايش اين است كه قلوب مردم تدريجاً يا دفعتاً از شرك بيرون آيد. آنوقت است كه فرمايش پروردگار عالم واضح مي شود كه لا اله الاّ الله گفتن خودش مهمّ است امّا اهمّ از اين الفاظ معنايش است و اهمّ از معنايش اينكه آدم پي به عدم خود يا به مقام خداوند مي برد. فبهم ملئت به ايشان پر كردي آسمان و زمين را تا بر خلائق واضح شد كه: لا اله الاّ انت به حرمت آقايان كه سر تا پا تقرّب به تو است و از تو پروردگارا غفلت نمي كنند سؤال مي كنم تو را و به موقع هاي عزّت تو سؤال مي كنم از رحمتت. فَبِذَلِكَ اَسْئَلُكَ وَ بِمَوَاقِعِ الْعِزّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ بِمَقَامَاتِكَ وَ عَلامَاتِكَ فبذلك اسئلك به اين مقام ارجمندي كه ائمّه طاهرين عليهم السّلام زمين و آسمان را پر كرده اند سؤال مي كنم تو را بمواقع العزّ ، آنجائي كه عزّت تو واضح مي شود آنوقت هم سؤال مي كنم تو را ، سئلتك من رحمتك ، حتّي ظهر ان لا اله الاّ الله ، فبذلك اسئلك ، من رحمتك اسئلك ، حَتَّي ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ. اَسْئَلُكَ وَ بِمَوَاقِعِ الْعِزّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ بِمَقَامَاتِكَ وَ عَلامَاتِكَ اَنْ تُصَلّيَ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنْ تَزِيدَنِي اِيمَاناً وَ تَثْبِيتاً خدایا تو به همه ، همه چيزي مي دهي به ما هم عنايت بفرما محبّت خود را عنايت بفرما ، خدايا ايمان مرا بيش از توقّعم بالا ببر و آن ثباتي كه من خودم براي خودم فرض مي كنم تو چند برابرش بفرما. يَا بَاطِناً فِي ظُهُورِهِ: اي خدائيكه موقعي كه تو هستي حكومت بر بيرون داري يَا بَاطِناً فِي ظُهُورِهِ

 تلفن تماس:09337405003